Alida Valli

Alida Valli (właściwie freiherr Alida Maria Laura Altenburger von Marckenstein-Frauenberg; urodzona 31 maja 1921 w Puli, zmarła 22 kwietnia 2006 w Rzymie) była włoską aktorką, która zyskała uznanie w filmie, teatrze oraz telewizji. W swoim dorobku ma ponad 100 filmów, w tym najbardziej znaczące tytuły to Trzeci człowiek (1949) w reżyserii Carola Reeda oraz Zmysły (1954) w reżyserii Luchino Viscontiego.

Życie i twórczość

Urodziła się w arystokratycznej rodzinie włosko-austriackiej w Puli, która wówczas należała do Włoch (obecnie w Chorwacji). W wieku 15 lat przeniosła się do Rzymu, gdzie mieszkała u swojego wuja, senatora Ettore Tolomei. Uczęszczała na zajęcia aktorskie w Centro sperimentale di cinematografia.

Karierę filmową rozpoczęła w połowie lat 30. XX wieku, często grając w komediach. Jej przełomową rolą był dramat historyczny Piccolo mondo antico (1941) w reżyserii Mario Soldatiego, który pozwolił jej na zaprezentowanie talentu dramatycznego. Wystąpiła w wielu filmach z czasów II wojny światowej, a jeszcze przed ukończeniem 20. roku życia zyskała tytuł „najpiękniejszej kobiety na świecie”.

Pod opieką hollywoodzkiego producenta Davida O. Selznicka starała się rozwijać swoją karierę w filmach anglojęzycznych. Mimo problemów finansowych studia Selznicka, które wpłynęły na powodzenie tego przedsięwzięcia, producent przewidywał jej karierę porównywalną z Ingrid Bergman. Udało jej się zagrać w głównej roli w dramacie sądowym Akt oskarżenia (1947) w reżyserii Alfreda Hitchcocka. Największą popularność przyniosła jej rola w brytyjskim dreszczowcu Trzeci człowiek (1949) w reżyserii Carola Reeda.

Na początku lat 50. Valli wróciła do Europy, gdzie skupiła się głównie na produkcjach włoskich i francuskich. Do jej najważniejszych filmów należą: Zmysły (1954) w reżyserii Luchino Viscontiego, Krzyk (1957) w reżyserii Michelangelo Antonioniego, Oczy bez twarzy (1959) w reżyserii Georges’a Franju, Tak długa nieobecność (1961) w reżyserii Henri Colpiego, Król Edyp (1967) w reżyserii Pier Paolo Pasoliniego, Strategia pająka (1970), Wiek XX (1976) w reżyserii Bernardo Bertolucciego oraz Suspiria (1977) w reżyserii Dario Argento.

Ostatni film, w którym wystąpiła, to Semana santa w reżyserii Pepe Danquarta, który miał premierę w 2002 roku. Alida Valli zmarła w swoim domu w Rzymie 22 kwietnia 2006 roku.

Nagrody

Otrzymała nagrodę Srebrnej Taśmy za główną rolę w filmie Eugenia Grandet (1947) w reżyserii Mario Soldatiego. Zdobyła również dwie nagrody David di Donatello: za najlepszą rolę drugoplanową w filmie Upadek zbuntowanych aniołów (1981) w reżyserii Marco Tullio Giordany oraz nagrodę honorową za całokształt twórczości w 1991 roku. Dodatkowo, w 1997 roku otrzymała Honorowego Złotego Lwa za całokształt twórczości podczas 54. MFF w Wenecji.