Alicja z Antiochii, znana także jako Alicja Jerozolimska (ur. 1108, zm. 1137) – była córką Baldwina II oraz Morfii z Meliteny, a także księżną Jerozolimy, a później Antiochii.
Życiorys
Urodziła się w 1108 roku jako trzecia córka króla Jerozolimy, Baldwina II, oraz Morfii z Meliteny. W 1127 roku wzięła ślub z Boemundem II, księciem Antiochii. Para doczekała się jednej córki, Konstancji. W 1130 roku armia Boemunda została pokonana przez muzułmanów w pobliżu Damaszku, a jego odcięta głowa została przesłana kalifowi.
Po tej tragedii Alicja przejęła rządy w Antiochii jako regentka w imieniu swojej córki. Aby utrzymać kontrolę nad Antiochią, próbowała zawrzeć sojusz z muzułmańskim emirem Aleppo, Imadem ad-Din Zengi, oferując rękę swojej córki jednemu z muzułmańskich książąt. Jej plany zostały jednak pokrzyżowane przez ojca, Baldwina II, który przybył do Antiochii z wojskiem i wygnał Alicję z tego terytorium. Po śmierci ojca w 1131 roku Alicja ponownie podjęła próbę zdobycia władzy. Starała się zbudować koalicję, która obejmowała m.in. Trypolis i Edessę, jednak te starania zakończyły się niepowodzeniem.
W 1135 roku wysłała do cesarza bizantyjskiego poselstwo, w którym proponowała małżeństwo swojej córki Konstancji z młodszym synem cesarza, Manuelem Komnenem, który był następcą tronu Bizancjum. Ta oferta wywołała oburzenie wśród frankońskiego rycerstwa oraz u jej stryja, króla Jerozolimy, Fulka. Z jego inicjatywy podjęto decyzję o małżeństwie Konstancji z Rajmundem z Poitiers, synem Wilhelma IX, księcia Akwitanii. Plany te były jednak utrzymywane w tajemnicy przed Alicją, a gdy Rajmund przybył, rozpuszczono plotki, że zamierza on starać się o rękę samej Alicji, co uśpiło jej czujność. Kiedy Alicja czekała w pałacu na przybycie rzekomego adoratora, jej córkę porwano, zabrano do katedry i poślubiono Rajmundowi. To była poważna porażka Alicji, ponieważ jej córka, jako dziedziczka Antiochii, miała już męża, co uczyniło jej roszczenia do regencji bezpodstawnymi. W tej sytuacji Alicja udała się do Laodycei, która została jej nadana w lenno, gdzie spędziła resztę swojego życia. Zmarła w 1137 roku.
Bibliografia
Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, tom II, PIW, 1987.
