Alicja w Krainie Czarów
Alicja w Krainie Czarów (ang. Alice in Wonderland) to amerykańsko-brytyjsko-niemiecki film familijny i przygodowy z gatunku fantasy z 1999 roku, w reżyserii Nicka Willinga. Film powstał na podstawie powieści Alicja w Krainie Czarów oraz Po drugiej stronie lustra autorstwa Lewisa Carrolla. Premiera miała miejsce na kanale telewizyjnym Hallmark, a w Polsce film był emitowany na stacji KidsCo.
Fabuła
Akcja filmu rozgrywa się w wiktoriańskiej Anglii, gdzie 14-letnia Alicja czuje niepokój przed recytacją wiersza Świeże wiśnie na przyjęciu zorganizowanym przez rodziców. W tajemnicy udaje się do ogrodu, gdzie dostrzega mówiącego, elegancko ubranego białego królika, który wyraźnie się spieszy. Zaintrygowana Alicja postanawia podążyć za nim do nory pod drzewem, gdzie spada w nieznane, lądując w rozległym pomieszczeniu. Odkrywa małe drzwi prowadzące do pięknego ogrodu, jednak nie może przez nie przejść z powodu ich niewielkich rozmiarów. Na stoliku znajduje flakonik z napisem „Wypij mnie”. Po wypiciu jego zawartości, Alicja staje się maleńka, ale zapomina o kluczu, który leży na stoliku. Aby dostać się do klucza, zjada ciastko z napisem „Zjedz mnie”, przez co rośnie na tyle, że dotyka sufitu. Wzywa białego królika o pomoc, ten jednak w popłochu ucieka, gubiąc wachlarz i rękawiczki. Alicja, zrozpaczona, zaczyna płakać, a jej łzy zalewają podłogę. Wachlarz magicznie zmniejsza Alicję.
Łzy dziewczynki prowadzą ją do kanałów, gdzie spotyka Mysz, która zabiera ją do wielkiej biblioteki. Inne zwierzęta postanawiają osuszyć Alicję w wyścigu, który wszyscy wygrywają. Po powrocie do siebie, Biały Królik ponownie pojawia się i każe Alicji przynieść nowe wachlarz i rękawiczki ze swojego domu w książce-rozkładance. Kiedy Alicja pije kolejny flakonik, staje się tak duża, że wypełnia cały dom. Biały Królik i jego irlandzcy ogrodnicy, Pat i Bill, mylą ją z olbrzymem i wrzucają do środka kamyki, które zamieniają się w ciastka. Po ich zjedzeniu Alicja zmienia się w owada i udaje się wymknąć z domu królika, a następnie ucieka przed ogromnym psem.
Kontynuując poszukiwania pięknego ogrodu, Alicja spotyka gąsienicę, która informuje ją, że zjedzenie kawałków jej grzyba pozwala na zmianę rozmiaru. Następnie Alicja trafia do pałacu, gdzie spotyka Księżną, uśmiechniętego kota z Cheshire oraz kucharkę, która rzuca talerzami i nadużywa pieprzu. Księżna daje Alicji swoje niemowlę, a sama udaje się na partyjkę krokieta z królową. W trosce o dziecko, Alicja ucieka z nim z pałacu, a ku jej zdziwieniu, niemowlę zamienia się w prosiaka. Kot z Cheshire rozmawia z Alicją i przedstawia jej dwa kierunki – jeden prowadzi do Szalonego Kapelusznika, a drugi do Marcowego Zająca. Na protesty Alicji Kot odpowiada, że w tej krainie wszyscy są szaleni, w tym ona sama, bo inaczej by się tu nie znalazła.
Alicja zastała Kapelusznika i Zająca na szalonej herbatce z udziałem Susła. Przerasta ją szaleństwo tej sytuacji, więc postanawia odejść. W drodze zauważa drzewo, którego pień otwiera jej salę z początku podróży. Alicja, zjadając kawałek grzyba, osiąga odpowiedni rozmiar i wreszcie wchodzi do pięknego ogrodu. Tam widzi ożywione karty do gry, które malują na czerwono białe róże, by uniknąć gniewu Królowej Kier, u której Biały Królik pełni rolę herolda. Królowa, widząc niedoskonałość ich pracy, skazuje karty na śmierć. Biały Królik wyjaśnia, że Królowa Kier i jej mąż, pantoflarz, ciągle skazują kogoś na dekapitację. Alicja zostaje zaproszona do gry w krokieta, w której flamingi pełnią rolę młotków, a jeże piłek. Zjawia się kot z Cheshire, który pozostaje jedynie w formie głowy, przez co nie można go ściąć.
Księżna, będąc właścicielką kota, zostaje ułaskawiona i staje się znacznie milsza, zasypując Alicję przysłowiami. Odchodzi jednak na rozkaz Królowej Kier, która wyjaśnia Alicji, że musi znać hasło, jeśli chce wrócić do domu. Wędrując po labiryncie, Alicja spotyka ruiny, gdzie spotyka Gryfona i Nibyżółwia, którzy śpiewają z nią, zachęcając do odnalezienia swojej drogi. Kontynuując swoją wędrówkę, trafia do kolejnej książki, w której jest świadkiem przyjacielskiej walki Białego Rycerza z Czerwonym Rycerzem. Biały Rycerz, chwaląc się swoimi niepraktycznymi wynalazkami, motywuje Alicję do odwagi. Alicja przechodzi przez ogród pełen mówiących kwiatów, które dają jej wskazówki dotyczące dalszej drogi do domu.
Na drodze Alicji stają znane jej z dziecięcych rymowanek bliźniaki – Tweedledee i Tweedledum. Prezentują jej teatrzyk o ostrygach pożartych przez morsa i cieślę, a następnie pokazują jej śpiącego Czerwonego Króla, leniwego brata Króla Kier. Tweedledee i Tweedledum biorą udział w improwizowanym pojedynku, jednak szybko uciekają w panice na widok chmury, myśląc, że to wrona. Wkrótce Alicja zostaje wezwana do sądu jako świadek w sprawie skradzionych ciastek przez Waleta Kier, bratanka Królowej Kier. Powiększona po kęsie grzyba Alicja wskazuje absurdalność procesu i wyraża swoje zdanie o Królu i Królowej Kier. Biały Królik, widząc odwagę Alicji, mówi jej, że kraina czarów przestała być jej potrzebna, a dziewczynka budzi się w ogrodzie. Staje przed gośćmi przyjęcia, którzy przypominają postacie z krainy czarów, i niespodziewanie śpiewa o kadrylu homarów. Publiczność cieszy się z jej występu, a Alicja dostrzega wśród widzów swoją kotkę Dię, która w rzeczywistości jest kotem z Cheshire, uśmiechającym się do niej z gratulacjami.
Obsada
Źródło:
Przypisy
Bibliografia
Alan Goble: The Complete Index to Literary Sources in Film. East Grinstead: Bowker-Saur, 1999. ISBN 1-85739-229-9. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).
Zoe Jaques, Eugene Giddens: Lewis Carroll’s Alice’s Adventures in Wonderland and Through the Looking-Glass. Wyd. 2. Nowy Jork: Routledge, 2016. ISBN 978-1-4094-1903-7. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).
Catherine Nichols: Alice’s Wonderland: A Visual Journey Through Lewis Carroll’s Mad, Mad World. Nowy Jork: Race Point Publishing, 2014. ISBN 978-1-937994-97-6. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).
