Alicja Szurmińska-Krępa
Alicja Szurmińska-Krępa, znana również jako Szurmińska-Krępowa, Szurmińska-Krepowa, Krępa lub Krępa-Szurmińska, urodziła się w 1929 roku w Puławach. Jest to polska ceramiczka, która była związana z zakładami ceramicznymi w Bolesławcu i należy do grona pierwszych absolwentek PWSSP we Wrocławiu.
Życiorys
W latach 1947-1953 studiowała w PWSSP we Wrocławiu. W 1953 roku uzyskała dyplom magisterski na Wydziale Ceramiki i Szkła, pracując pod kierunkiem prof. Rudolfa Krzywca.
Twórczość i praca zawodowa
W 1951 roku, razem z innymi studentami z wrocławskiej PWSSP, odbyła praktyki w bolesławieckim zakładzie ceramicznym CPLiA. Maria Starzewska zauważyła, że najlepsze wyniki uzyskiwały tam osoby z pracowni ceramicznej R. Krzywca, w tym Irena Draczyńska, Krystyna Kozik-Sójkowa, Alicja Szurmińska-Krępowa oraz Dionizy Strzelbicki.
W latach 1953-1959 pełniła funkcję projektantki w Spółdzielni Pracy Rękodzieła Artystycznego „Ceramika artystyczna” w Bolesławcu. W 1958 roku objęła stanowisko kierownika artystycznego, zastępując Izabelę Zdrzałkę. Jej nazwisko figuruje w „Wykazie wzorów używanych w produkcji Zakładu Ceramicznego w Bolesławcu” znajdującym się w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, obok takich projektantek jak Halina Feret, Zofia Łopatowa, Anna Sawa, Izabela Zdrzałka, Halina Łepkowska-Giecewicz, Ewa Radomska, Aniela Daszuk, Halina Draczyńska, Krystyna Kozik-Sójkowa, Kazimiera Hulanicka, Dionizy Strzelbicki, Sandor Koczor czy Irena Dróżdż. W 1955 roku pełniła także rolę dyrektorki Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.
Od 1968 roku artystka pracowała jako główny specjalista w wrocławskich Zakładach Wyrobów Sanitarnych (Porcelit Wrocławski), gdzie projektowała aż do zamknięcia zakładu.
W 1953 roku jej ceramiczne okładziny zostały zaprezentowane na Dorocznej 1-majowej Okręgowej Wystawie Plastyki, zorganizowanej przez Władysława Winczego we Wrocławiu.
W 1962 roku jej prace były wystawiane na wystawie bolesławieckiej ceramiki w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, obok prac takich artystek jak Izabela Zdrzałka czy Amanda Rożańska. W tym samym roku prace Szurmińskiej-Krępowej pojawiły się na wystawie „Kamionka bolesławiecka w twórczości plastyków ceramików” w Muzeum Śląskim we Wrocławiu. Wystawa, zainicjowana przez Marię Starzewską we współpracy z Cepelią, prezentowała dzieła ceramiczek i ceramików, w tym Marii Alkiewicz, Krystyny Cybińskiej, Haliny Draczyńskiej, Ireny Dróżdż-Hyży, Gabrieli Hoffman-Śleżewskiej, Kazimiery Hulanickiej, Julii Kotarbińskiej, Krystyny Kozik-Sójkowej, Henryka Luli, Ewy Panufnik-Dworskiej, Zdzisława Pietrzakowskiego, Amandy Rożańskiej, Izabeli Zdrzałki oraz Hanny Żuławskiej. Starzewska w katalogu omawia nie tylko powojenne losy zakładu na Polnej, ale także działalność Izabeli Zdrzałki, Alicji Szurmińskiej-Krępowej oraz Amandy Rożańskiej: „Indywidualność artystyczna każdego z nich stworzyła w sumie dość jednolity obraz całości produkcji opartej zawsze o wymogi takiego materiału jakim jest kamionka i pokazujący przemiany takie jakie i w sztuce obrazującej obserwujemy (…). Od bardzo prostych ujęć widocznych w dekoracji w ludowej stylizacji, w bezwzględnie przeprowadzonej funkcjonalności, do form abstrakcyjnych w dekoracji, a rzeźbiarskich w kształtach.”
W 1978 roku jej prace były prezentowane na wystawie Współczesna Sztuka Wrocławska, która pokazywała zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W katalogu tej wystawy Barbara Baworowska omawia jej dzieła w towarzystwie innych projektantek i projektantów z zakładu ceramicznego w Bolesławcu, takich jak Izabela Zdrzałka, Gabriela Hoffman-Śleżewska, Adam Dnia oraz Bronisław Wolanin.
