Alicja Simon
Alicja Simon, znana również jako Alicja Simonówna oraz Alice Simon (ur. 13 listopada 1879 w Warszawie, zm. 23 maja 1958 w Łodzi), była polską muzykolog pochodzenia żydowskiego, która pełniła funkcję profesora na Uniwersytecie Łódzkim.
Życiorys
Alicja Simon rozpoczęła swoje studia muzyczne w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, a następnie kontynuowała naukę muzykologii na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie w latach 1904–1909, gdzie zgłębiała również filozofię, psychologię oraz historię sztuki. W 1914 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Zuryskim, którego tematem były polskie elementy w niemieckiej muzyce klasycznej. W latach 1920–1923 pracowała w antykwariacie M. Breslauera w Berlinie oraz w Genewie, gdzie była związana z Międzynarodową Organizacją Pracy. Następnie, w latach 1924–1928, pełniła funkcję kierowniczki działu muzycznego w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie. W okresie 1928–1939 pracowała jako docent muzykologii w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i była kustoszem zbiorów im. Aleksandra Polińskiego przy Dyrekcji Państwowych Zbiorów Sztuki. W czasie II wojny światowej organizowała tajne nauczanie. Po wojnie, od 1945 roku, pracowała jako adiunkt i wykładowca muzykologii na Uniwersytecie Łódzkim, a w 1954 roku uzyskała tytuł profesora zwyczajnego muzykologii na tej samej uczelni.
Jej działalność w dziedzinie muzyki koncentrowała się na promowaniu muzyki polskiej za granicą, szczególnie w latach 1924–1939, kiedy wygłaszała liczne wykłady na ten temat. W swojej pracy jako muzykolog analizowała związki między muzyką zachodnią (głównie niemiecką) a muzyką polską. Publikowała w języku polskim, niemieckim oraz angielskim.
Alicja Simon była członkinią Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, Związku Kompozytorów Polskich oraz Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.
Zmarła i została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
