Alicja Perz-Szletyńska
Alicja Perz-Szletyńska, znana również jako Alicja Szletyńska (ur. 29 października 1932 w Łodzi, zm. 1 maja 2015), była podporucznikiem Wojska Polskiego w stanie spoczynku oraz założycielką i dowódcą Związku Białej Tarczy.
Życiorys
W wieku 16 lat, będąc uczennicą II klasy liceum, w jesieni 1949 roku założyła w XV Państwowym Gimnazjum i Liceum na ul. Drewnowskiej w Łodzi organizację niepodległościową o nazwie Związek Białej Tarczy, której została dowódcą. Inspiracją do tego kroku była powieść Stanisława Piaseckiego nosząca tę samą nazwę. W ramach działalności Związku redagowała i rozpowszechniała ulotki antykomunistyczne oraz publikowała periodyk „Zarzewie”. W czerwcu 1950 roku aresztowano 14 członków tej organizacji. 27 listopada 1950 roku rozpoczęła się rozprawa przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Łodzi, na której oświadczyła: „To co robiłam uważam za słuszne”. Została skazana na 12 lat więzienia, które odbyła w Fordonie i Bojanowie, a wyszła na wolność 9 marca 1954 roku z powodu zachorowania na gruźlicę. Po zwolnieniu miała zakaz dalszej nauki oraz podejmowania pracy. Do 1989 roku była inwigilowana i szykanowana.
Alicja była również harcerką oraz aktywną działaczką Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, a także członkinią NSZZ „Solidarność”.
Życie prywatne
Alicja Perz-Szletyńska poślubiła Andrzeja Szletyńskiego, który również był działaczem ZBT, a jego ojciec, Stefan Szletyński, został zamordowany w Katyniu.
Zmarła i została pochowana w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.
Odznaczenia
- Medal za Wolność i Niepodległość,
- Krzyż Więźnia Politycznego,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”.
