Alicja Lichtenbaum-Lasecka, znana również jako Lichtenbaum Alicja, urodziła się 4 lutego 1895 roku w Warszawie, a zmarła 5 sierpnia 1944 roku w tym samym mieście. Była działaczką patriotyczną i niepodległościową, członkinią Polskiej Organizacji Wojskowej, pracownicą Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK, a także łączniczką w Dywersji i Sabotażu Kobiet Kierownictwa Dywersji KG AK oraz łączniczką w KON (Konwent Organizacji Niepodległościowych).
Życiorys
Alicja Lichtenbaum-Lasecka przyszła na świat 4 lutego 1895 roku w Warszawie, w zamożnej rodzinie żydowskiej z inteligenckimi tradycjami. Jej ojcem był Lejb Lichtenbaum, ekonomista, a matką Chana, z domu Ejzenman. Rodzina mieszkała przy ulicy Marszałkowskiej. Po ukończeniu żeńskiej szkoły pensyjnej Tołwińskiej, rozpoczęła naukę na kursach pedagogicznych prowadzonych przez Jana Miłkowskiego oraz na wykładach organizowanych przez Wolną Wszechnicę Polską. Ukończyła także Szkołę Handlową w Monachium. Po wybuchu I wojny światowej wyjechała do Zurychu, gdzie podjęła studia z zakresu historii na Uniwersytecie. Tam zaangażowała się w działalność Towarzystwa Bratniej Pomocy oraz Samopomocy Polskiej. W 1915 roku przeniosła się na uniwersytet w Paryżu.
W 1916 roku powróciła do Polski, gdzie wstąpiła do Polskiej Organizacji Wojskowej oraz Ligi Kobiet Polskich Pogotowia Wojennego „B”. Pełniła funkcję sekretarki w Komendzie Okręgu Warszawa-Praga I POW, a następnie do grudnia 1917 roku była sekretarką w Komendzie Placu w Warszawie. Mimo ukończenia kursu sanitarnego i praktyk w szpitalu, została przydzielona do kolportażu, w którym pracowała do listopada 1918 roku. W czasie rozbrajania Niemców działała w Komendzie Garnizonowej w Warszawie, używając pseudonimu „Lila Lasecka”.
Równolegle do działalności wojskowej, angażowała się społecznie jako nauczycielka w zakładach dobroczynnych.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracowała w Dowództwie Okręgu Korpusu nr I Warszawa. W maju 1920 roku udała się do Kijowa jako kurierka dla sztabu 3. Armii, a następnie została wysłana do Lidy, gdzie pracowała w sztabie 2. Armii. W listopadzie 1920 roku została przydzielona jako asesor do Komendy Garnizonu Warszawa, a później do Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Po wybuchu II wojny światowej i kapitulacji Warszawy, wstąpiła do Służby Zwycięstwu Polski. Pełniła funkcję szefowej kolportażu Dromaderek, a od 1940 roku kierowała punktem rozdzielczym prasy w Wydziale Kolportażu Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK. Od października 1942 roku była członkinią Konwentu Organizacji Niepodległościowych, posługując się pseudonimem „Maria”.
W kwietniu 1942 roku przeszła z kolportażu BIP KG AK do Dywersji i Sabotażu Kobiet (oddział DYSK) w Związku Odwetu KG AK. Jej mieszkanie na ulicy Skolimowskiej 6 było wykorzystywane przez kierownictwo Wydziału V BIP KG ZWZ-AK.
Po wybuchu powstania warszawskiego została łączniczką szefa Wydziału V BIP KG ZWZ-AK, przenosząc prasę powstańczą z Śródmieścia na Powiśle. Zginęła 5 sierpnia 1944 roku na rogu ulic Nowy Świat i Pierackiego (obecnie ul. Foksal), gdy niosła prasę na ul. Oboźną. Zginęła podczas przebiegu przez jezdnię Nowego Światu i została pochowana w bezimiennej mogile przy ul. Pierackiego.
Ordery i odznaczenia
- Medal Niepodległości 1931
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż POW 6 sierpnia 1919
