Alicja Lenczewska (5 grudnia 1934 – 5 stycznia 2012) była polską mistyczką, nauczycielką oraz autorką dwóch dzienników duchowych, które opublikowała pod tytułami Świadectwo. Dziennik duchowy oraz Słowo pouczenia. W swoich zapiskach opisuje głównie swoje rozmowy z Jezusem Chrystusem, a także z Matką Bożą, świętymi (w tym ze św. Faustyną) oraz aniołami.
Życiorys
Rodzina Alicji pochodziła z Małopolski Wschodniej (obecnie Ukraina). Jej ojciec, August, był nauczycielem pisania na maszynie i wynalazcą szczególnego rodzaju kłódki, natomiast matka, Jadwiga, również pracowała jako nauczycielka. Po śmierci ojca, gdy Alicja miała zaledwie dwa lata, przeniosła się z matką i starszym bratem, Sławomirem, na Rzeszowszczyznę, następnie do Inowrocławia, a w 1946 roku osiedliła się w Szczecinie. Tam zdała maturę i rozpoczęła pracę jako nauczycielka w szkole wiejskiej. Uzyskała dyplom z zakresu studiów pedagogicznych, uczyła przedmiotów związanych z pracami ręcznymi i mechaniką, a ostatecznie objęła stanowisko wicedyrektorki liceum dla nauczycieli przedszkolnych. Pasjonowała się turystyką oraz historią sztuki, a na sprawy religijne zwróciła uwagę po lekturze amerykańskich książek na temat odnowy charyzmatycznej. Pierwsze mistyczne doświadczenia z Jezusem miały miejsce podczas rekolekcji w Gostyniu w 1985 roku. Jej duchowym przewodnikiem stał się wtedy ksiądz Walter Rachwalik, który zalecił jej systematyczne zapisywanie wizji. Alicja prowadziła notatki w zeszytach szkolnych od 1985 do 2010 roku, a następnie przepisała je na maszynie, niszcząc oryginały (zachowały się jedynie trzy zeszyty). W 1987 roku zakończyła pracę zawodową i przeszła na emeryturę, aczkolwiek nadal angażowała się jako wolontariuszka w biurze parafialnym. Od 1989 roku zaczęła doświadczać bólu niewidzialnych stygmatów.
Wstąpiła do Rodziny Serca Miłości Ukrzyżowanej i brała udział w pielgrzymkach. Była współinicjatorką powstania wspólnoty Apostołów Czystej Miłości. W 2010 roku u Alicji zdiagnozowano rak nerki.
Publikacje
Alicja Lenczewska jest autorką dwóch dzienników duchowych. Pierwszy, Świadectwo. Dziennik duchowy, zawiera jej zapiski z lat 1985–1989, natomiast drugi, Słowo pouczenia, obejmuje okres 1989–2010. 24 czerwca 2009 roku w jednym z ostatnich wpisów w Słowie pouczenia wyraziła swoje rozumienie miłości do Jezusa Chrystusa.
Po jej śmierci w 2012 roku, arcybiskup szczecińsko-kamieński Andrzej Dzięga powołał komisję teologiczną do zbadania zgodności treści jej zapisków z nauczaniem Kościoła. Opinie teologów były jednoznacznie pozytywne. Ks. dr Mieczysław Piotrowski, współautor jej biografii i redaktor naczelny czasopisma Miłujcie się!, stwierdził, że „teksty te należą do pereł literatury religijnej”. Obie publikacje, Świadectwo oraz Słowo pouczenia, uzyskały imprimatur wikariusza generalnego, biskupa pomocniczego archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej Henryka Wejmana.
Przypisy
Bibliografia
Alicja Lenczewska: Świadectwo. Dziennik duchowy. Poznań: Wydawnictwo JP2, 2023. ISBN 978-83-67680-00-4. Brak numerów stron w książce.
Alicja Lenczewska: Słowo pouczenia. Poznań: Wydawnictwo JP2, 2023. ISBN 978-83-67680-01-1. Brak numerów stron w książce.
