Alicja Jadwiga Kargulowa
Alicja Jadwiga Kargulowa (urodzona 2 czerwca 1936 w Majdanie Starym, powiat chełmski) jest polską pedagog, andragogiem oraz poradoznawcą, emerytowanym profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Zielonogórskim. Jest twórcą subdyscypliny nauk społecznych i humanistycznych, znanej jako „poradoznawstwo”.
Życiorys
W 1950 roku Alicja ukończyła szkołę podstawową w swojej rodzinnej miejscowości, a w 1954 roku liceum pedagogiczne w Chełmie. Od 1954 do 1958 roku pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej w Kukawce, jednocześnie pełniąc funkcję dyrektora tej placówki. W latach 1957–1959 studiowała zaocznie w Studium Nauczycielskim w Lublinie, a następnie kontynuowała naukę stacjonarnie w Studium Nauczycielskim w Gdańsku, gdzie specjalizowała się w fizyce. W latach 1959–1962 studiowała pedagogikę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, uzyskując tytuł magistra za pracę na temat „Niektóre wiadomości z życia dorosłych w podręczniku matematyki kl. III”, pod kierunkiem prof. Kazimierza Sośnickiego. Po ukończeniu studiów podjęła pracę jako pedagog w wrocławskiej poradni społeczno-wychowawczej TPD, a następnie w poradni wychowawczo-zawodowej Wrocław-Krzyki.
W 1975 roku uzyskała stopień doktora z pedagogiki za pracę „Poradnictwo wychowawcze a środowiskowe i organizacyjne uwarunkowania jego funkcjonowania”, pod kierunkiem prof. Romany Miller. Następnie została zatrudniona na Uniwersytecie Wrocławskim w Instytucie Pedagogiki, gdzie pracowała najpierw jako asystent, a później adiunkt. W 1985 roku habilitowała się, przedstawiając pracę „Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wstęp do poradoznawstwa”. W latach 1993–1999 pełniła funkcję kierownika Pracowni Poradnictwa oraz wicedyrektora Instytutu Pedagogiki w latach 1994–1997. Zorganizowała i prowadziła Studium Doktoranckie z zakresu Pedagogiki i Psychologii oraz studia podyplomowe „Szkoła Kontaktów Interpersonalnych”. Jako pracownik naukowy była także członkiem senackiej komisji ds. rozwoju młodej kadry oraz Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego.
W latach 1986–1989 była wiceprzewodniczącą Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Metodycznego Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego w Warszawie. W 1998 roku opublikowała książkę „Przeciw bezradności. Nurty, opcje, kontrowersje w poradnictwie i poradoznawstwie”, a także uzyskała tytuł profesora. Od 1999 do 2006 roku pracowała w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze (obecnie Uniwersytet Zielonogórski), a w latach 2006–2016 była nauczycielem akademickim w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu.
Zainteresowania naukowe
Główne zainteresowania naukowe Alicji Kargulowej obejmują poradnictwo, w tym m.in. wychowawczo-zawodowe, rodzinne, psychologiczne oraz pedagogiczne. W latach 1979–1995 kierowała ogólnopolskim seminarium naukowym pt. „Poradnictwo we współczesnym społeczeństwie”, które miało na celu wypracowanie teorii poradnictwa – poradoznawstwa. Jest autorką siedmiu monografii dotyczących zagadnień poradnictwa oraz opublikowała około dwustu artykułów naukowych z tej tematyki. Zredagowała lub współredagowała dziewiętnaście prac zbiorowych poświęconych poradnictwu. Ponadto, powołała do życia oraz redaguje naukowe, dwujęzyczne czasopismo „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy”, które od 2012 roku opublikowało osiem numerów i znajduje się na liście czasopism punktowanych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Osiągnięcia
Alicja Kargulowa wypromowała ośmiu doktorów, z których trzech uzyskało habilitację (Bożena Wojtasik, Elżbieta Siarkiewicz, Edyta Zierkiewicz). Opracowała programy studiów pedagogicznych (specjalność – poradnictwo) w Instytucie Pedagogiki na Uniwersytecie Wrocławskim oraz w Instytucie Pedagogiki Społecznej na Uniwersytecie Zielonogórskim. Stworzyła program i uruchomiła studia podyplomowe „Szkoła Kontaktów Interpersonalnych” na Uniwersytecie Wrocławskim, które prowadziła w latach 1997–1999. Opracowała także program i uruchomiła studia doktoranckie z zakresu pedagogiki i psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim, którymi kierowała w latach 1997–1999. Jest współzałożycielką Naukowego Towarzystwa Poradoznawczego, członkiem Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego (ma tu tytuł członka honorowego) oraz European Society for Vocational Designing and Career Counselling, a także Stowarzyszenia Doradców Szkolnych i Zawodowych. W latach 1995–2006 była członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Jest również członkiem rad naukowych kilku czasopism, w tym „Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy”, „Edukacja Dorosłych” oraz „Counseling Giornale Italiano di Ricerca e Applicazioni”.
Odznaczenia i nagrody
Alicja Kargulowa otrzymała wiele odznaczeń i nagród, w tym:
- Medal za Zasługi dla Rozwoju Polskiej Pedagogiki Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN (2017),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Nagrody Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego za badania naukowe (1989, 1990, 1991, 1993, 1995, 1997),
- Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (indywidualna, III stopnia za badania naukowe w 1987),
- Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za podręcznik akademicki „O teorii i praktyce poradnictwa. Odmiany poradoznawczego dyskursu” (2005),
- Nagroda European Society for Vocational Designing and Career Counselling za wybitne osiągnięcia w badaniach nad poradnictwem (2016),
- Nominacja na Kobieta Roku 1999 American Biographical Institute Board of International Research.
Przypisy
Linki zewnętrzne
wykaz publikacji. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-12)]. – dostęp 9.8.2019
