Alicja Główczak, z d. Górecka (urodzona 7 lutego 1959 w Tychach) to polska piłkarka ręczna, pełniąca funkcję bramkarki. Jest mistrzynią oraz reprezentantką Polski.
Życiorys
Kariera klubowa
Trenowanie piłki ręcznej rozpoczęła w wieku dwunastu lat w klubie MKS Fasama Tychy. Jej pierwszymi trenerami byli Antoni Swadźba oraz Jerzy Ciałoń. W 1972 roku, jako uczennica szkoły podstawowej nr 12 w Tychach, zdobyła brązowy medal mistrzostw Polski szkół podstawowych. W 1976 roku awansowała z MKS do drugiej ligi. Od 1979 roku reprezentowała barwy Cracovii, z którą zdobyła dwa tytuły mistrzyni Polski seniorek (1985, 1987), dwa tytuły wicemistrzyni Polski (1986, 1988) oraz dwa brązowe medale mistrzostw Polski (1984, 1989). W 1985 roku zdobyła również Puchar Polski. W sezonie 1989/1990 przeszła do Startu Elbląg, a w sezonie 1990/1991 grała w jugosłowiańskim klubie Voždovac Belgrad, z którym zdobyła wicemistrzostwo kraju. W latach 1991–1994 była zawodniczką norweskiego Toten HK, a następnie wróciła do Polski.
W latach 1994–1998 grała w JKS Jarosław, z którym zdobyła brązowy medal mistrzostw Polski w 1997 roku. Od 1998 do 2002 roku występowała w Zagłębiu Lubin, zdobywając wicemistrzostwo Polski w latach 2000 i 2002 oraz brązowy medal mistrzostw Polski w 2001 roku. Jej ostatnim klubem była Gościbia Sułkowice, w której grała od 2002 do 2004 roku.
Kariera reprezentacyjna
W latach 1977–1980 zagrała w 65 meczach reprezentacji Polski juniorek oraz młodzieżowej. W 1977 roku uczestniczyła w młodzieżowych mistrzostwach, gdzie drużyna zajęła 5. miejsce, a ona sama została uznana za najlepszą bramkarkę turnieju.
W reprezentacji Polski seniorek zadebiutowała 14 czerwca 1977 roku w towarzyskim meczu przeciwko Holandii. W listopadzie 1977 roku brała udział w mistrzostwach świata grupy B, gdzie drużyna zdobyła 2. miejsce, a w 1978 roku wystąpiła w mistrzostwach świata grupy A, kończąc je na 6. miejscu. Kolejne mecze rozegrała dopiero w czerwcu 1982 roku, grając w kadrze do lutego 1983 roku, po czym miała przerwę macierzyńską. Ponownie do reprezentacji dołączyła w sierpniu 1984 roku, uczestnicząc w mistrzostwach świata grupy B w 1985 (7. miejsce), mistrzostwach świata grupy A w 1986 (13. miejsce), mistrzostwach świata grupy B w 1987 (7. miejsce), mistrzostwach świata grupy B w 1989 (6. miejsce) oraz mistrzostwach świata grupy A w 1990 (9. miejsce i tytuł najlepszej bramkarki turnieju) oraz w 1993 (10. miejsce). Ostatni mecz w biało-czerwonych barwach rozegrała 4 grudnia 1993 roku w spotkaniu przeciwko Czechom i Słowakom. Łącznie w reprezentacji Polski wystąpiła 234 razy.
Razem z Czesławą Potyką-Machowską została uznana za najlepszą bramkarkę okresu 1945–1985 w plebiscycie pisma Sport, a w 2008 roku otrzymała tytuł bramkarki 90-lecia polskiej piłki ręcznej.
Piłkarką ręczną była również jej siostra, Barbara Górecka, po mężu Frączek.
Przypisy
