Alice Elisabeth Minna Orlowski (z domu Elling) (urodzona 30 września 1903 w Berlinie, zmarła w 1976) była niemiecką nadzorczynią SS (SS-Aufseherin) w nazistowskich obozach koncentracyjnych, takich jak Ravensbrück, Majdanek, Auschwitz-Birkenau oraz Płaszów, a także zbrodniarką wojenną.
Życiorys
Zanim zaczęła pracę w obozach, prowadziła restaurację w Akwizgranie. Po ukończeniu szkolenia w Ravensbrück, w październiku 1942 roku została wysłana do obozu w Majdanku. W tym miejscu Orlowski stała się jedną z najbardziej okrutnych strażniczek, znęcając się nad więźniarkami i wysyłając chore do komór gazowych. Dzięki swojej gorliwej pracy w Majdanku awansowała na Kommandoführerin – kierowniczkę drużyny zajmującej się sortowaniem mienia ofiar wysyłanych na śmierć. Po zamknięciu obozu została przeniesiona do Płaszowa, a następnie do Auschwitz, gdzie brała udział w ewakuacji tego obozu. Świadkowie twierdzili, że podczas marszu śmierci więźniów z Oświęcimia do Wodzisławia Śląskiego jej postawa uległa zmianie, a ona sama zaczęła im pomagać, dostarczając wodę. Pod koniec wojny wróciła do Ravensbrück, gdzie rozpoczęła swoją obozową karierę.
Po wojnie Orlowski została aresztowana przez władze radzieckie i wydana Polsce w celu osądzenia. Wzięła udział w pierwszym procesie oświęcimskim, gdzie została uniewinniona z zarzutu zabijania więźniów, jednakże za maltretowanie i bicie skazano ją 22 grudnia 1947 roku na 15 lat pozbawienia wolności (została zwolniona z więzienia w 1957 roku). Po raz drugi stanęła przed sądem (tym razem zachodnioniemieckim) w 1975 roku, aby odpowiedzieć za zbrodnie popełnione w Majdanku (był to trzeci proces załogi Majdanka). Zmarła w 1976 roku, nie doczekawszy końca procesu.
Przypisy
Bibliografia
Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962
