Alice Milliat, właściwie Alice Joséphine Marie Million (urodzona 5 maja 1884 w Nantes, zmarła 19 maja 1957 w Paryżu) to francuska działaczka sportowa, nauczycielka oraz tłumaczka.
Życiorys
Urodziła się 5 maja 1884 roku w Nantes w rodzinie z klasy średniej. Po ukończeniu edukacji jako nauczycielka, w wieku 20 lat wyszła za mąż za Josepha Milliata i przeprowadziła się do Londynu. W stolicy Anglii rozpoczęła treningi w wioślarstwie, pływaniu oraz hokeju. Po czterech latach małżeństwa Milliat owdowiała i nigdy więcej nie zdecydowała się na założenie rodziny. Dzięki swojej zdolności do szybkiego przyswajania języków obcych zaczęła podróżować i pracować w różnych krajach jako tłumaczka.
W 1911 roku dołączyła do Fémina Sport, klubu sportowego dedykowanego kobietom z wyższych sfer. Z czasem zaczęła angażować się w rozwój sportu kobiecego, a w 1915 roku została prezesem Fémina Sport, który wówczas był jednym z trzech największych klubów sportowych dla kobiet. W 1917 roku była jednym z założycieli Federacji Francuskich Towarzystw Sportowych Kobiet (FSFS). Początkowo pełniła funkcję skarbniczki, a w 1918 roku objęła stanowisko sekretarza generalnego, a rok później została prezesem tej organizacji. Po zorganizowaniu przez FSFS mistrzostw Francji w lekkoatletyce w 1917 roku, Milliat podjęła działania na rzecz organizacji zawodów w innych dyscyplinach. Jej zaangażowanie stanowiło początek walki o włączenie lekkoatletyki kobiet do programu igrzysk olimpijskich, gdyż wcześniej kobiety mogły rywalizować na igrzyskach wyłącznie w golfie i tenisie. Zarówno Międzynarodowy Komitet Olimpijski, jak i Międzynarodowa Federacja Sportu Amatorskiego (IAAF) odrzucały jednak propozycję szerszego dopuszczenia kobiet do igrzysk olimpijskich w 1924 roku, ponieważ baron Pierre de Coubertin był zdecydowanym przeciwnikiem rywalizacji sportowej kobiet.
W rezultacie, w 1921 roku z inicjatywy Milliat powstała Międzynarodowa Federacja Sportu Kobiecego (FSFI), która w kolejnym roku zorganizowała kobiece igrzyska olimpijskie w Paryżu-Vincennes. Francuski Narodowy Komitet Olimpijski i Sportowy sprzeciwił się wówczas nielegalnemu używaniu terminu olimpijski. To jednorazowe wydarzenie przekształciło się w cykliczną imprezę, która zyskała coraz większą popularność, a zawody odbywały się pod tym szyldem do 1934 roku. Działania Milliat doprowadziły do włączenia przez MKOl i IAAF dodatkowych pięciu dyscyplin sportowych do programu igrzysk olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku. W 1926 roku Milliat i FSFI zgodziły się na usunięcie terminu olimpijski z nazwy swoich zawodów, w zamian MKOl zgodził się na rozszerzenie liczby kobiecych dyscyplin w ramach igrzysk olimpijskich, w tym lekkoatletyki. Już w 1929 roku MKOl próbował jednak zrezygnować z tych dyscyplin, ponieważ kobiety po zawodach były wyczerpane, ale dzięki wsparciu Avery’ego Brundage’a, Milliat przekonała MKOl do pozostawienia lekkoatletyki w programie igrzysk.
Podczas igrzysk w Berlinie w 1936 roku IAAF zgodziło się uznać rekordy ustanowione na igrzyskach kobiecych, co było jednym z głównych celów Milliat. W 1938 roku zdołała przeforsować decyzje o dalszym zwiększeniu liczby dyscyplin kobiecych w igrzyskach olimpijskich oraz włączenie sportu kobiecego do działalności IAAF. W tym samym roku odbyły się ostatnie igrzyska kobiece pod auspicjami IAAF, jednak formalnie miały one tylko rangę mistrzostw Europy.
W kolejnych latach Milliat zrezygnowała z aktywnego udziału w życiu publicznym. Zmarła w Paryżu 19 maja 1957 roku.
Od 8 marca 2021 roku przed siedzibą Francuskiego Komitetu Olimpijskiego znajduje się pomnik Milliat.
