Alice Henry (ur. 21 marca 1857 w Richmond w Melbourne, zm. 14 lutego 1943 w Malvern) była australijską dziennikarką, aktywlistką, sufrażystką oraz rzeczniczką praw kobiet.
== Życie i działalność ==
=== Początki ===
Była córką Charlesa Fergusona Henry’ego, księgowego, oraz Margaret z d. Walker, krawcowej. Jej rodzice, pochodzący ze Szkocji, poznali się w trakcie podróży z Glasgow i pobrali w Melbourne w 1853 roku. Jej brat, Albert, przyszedł na świat w 1859 roku. Na początku Charles Henry zajmował się uprawą ziemi w Gippsland, gdzie Alice rozpoczęła swoją edukację pod okiem matki. Wspominała te czasy jako lata wolności i aktywności, przez co nigdy nie straciła miłości do natury. Po powrocie do Melbourne uczęszczała do kilku szkół, a w 1874 roku zdała egzamin wstępny do Richard Hale Budd’s Educational Institute for Ladies.
Jej zainteresowanie polityką zaczęło się od dyskusji, które prowadził jej ojciec. Swoje zaangażowanie w walkę o sprawiedliwość, demokrację oraz prawa kobiet przypisywała szkockim przodkom i sprawiedliwemu wychowaniu, które otrzymała z bratem od rodziców. Choć chciała zostać nauczycielką, po serii poważnych chorób postanowiła zająć się dziennikarstwem. Jej pierwszy artykuł ukazał się w 1884 roku. Przez następne 20 lat pisała zarówno pod własnym nazwiskiem, jak i pod pseudonimami (A.L.F., Pomona, Wyuna) dla gazet takich jak „The Argus”, „Australasian Post”, a także sporadycznie dla innych wydawnictw krajowych i zagranicznych. W swoich publikacjach poruszała tematy związane z sądami dla nieletnich, szpitalami dla kobiet, opieką nad dziećmi z niepełnosprawnościami oraz reformą pracy. Stała się bliską przyjaciółką i współpracowniczką czołowych reformatorów, takich jak Catherine Helen Spence, Henry Bournes Higgins oraz jego siostra Ina, Bernard O’Dowd, Vidy Goldstein i jej rodzina. Aktywnie uczestniczyła w kobietach klubach i kampaniach sufrażystek, zdobywając reputację odważnego mówcy publicznego, który wspierał zmiany społeczne. Krótko prowadziła także działalność gospodarczą w urzędzie miasta jako agent zatrudnienia służby domowej.
=== Emigracja ===
W 1905 roku, finansowana przez Charity Organisation Society w Melbourne, wyjechała do Anglii. Tam miała okazję słuchać przemówień George’a Bernarda Shawa, obserwować wojownicze sufrażystki oraz podróżować po Szkocji. W grudniu tego roku udała się do Nowego Jorku, gdzie zainteresowanie Amerykanów australijskimi postępami zapewniło jej wielu entuzjastycznych słuchaczy. Jej socjalizm fabiański idealnie współgrał z reformami pracy promowanymi przez nową szkołę ekonomistów, a jej wiedza na temat australijskiego prawa pracy oraz sufrażystek przyciągnęła uwagę wybitnej reformatorki Margaret Dreier Robins. To ona zaprosiła Alice Henry do współpracy w National Women’s Trade Union League of America w Chicago, gdzie jako wykładowca i działacz terenowy organizowała nowe oddziały, a jako dziennikarka stała się kluczową postacią w kampanii sufrażystek, organizacji związkowych, edukacji zawodowej i prawa pracy. Jej wytrwałość oraz energiczne i przekonujące wystąpienia zyskały ogólny szacunek. Amerykańscy słuchacze byli pod wrażeniem jej angielskiego akcentu oraz ogromnej wiedzy.
Napisała dwie książki: The Trade Union Woman (1915) oraz Women and the Labor Movement (1923). W latach 1920–1922 kierowała wydziałem edukacji w Lidze. Wsparcie bliskiej przyjaciółki Miles Franklin pozwoliło jej przez 8 lat wydawać oficjalne pismo Ligi, najpierw jako dział kobiecy w „Union Labor Advocate” (1908–1910), a później jako samodzielne pismo „Life and Labor” (1911–1915). W 1924 roku zarząd Ligi wysłał Henry do Anglii i Australii. Do Melbourne dotarła w lutym 1925 roku, planując zostać na dwa miesiące, ale jej pobyt wydłużył się do roku. Po powrocie do Ameryki w marcu 1926 roku wycofała się z aktywnej działalności, a w 1928 roku przeniosła się do Santa Barbara w Kalifornii. W 1929 roku w „Bookman” opublikowała swój ostatni znaczący artykuł dotyczący Henry Handel Richardson.
=== Powrót do Australii ===
W 1923 roku Alice Henry uzyskała obywatelstwo amerykańskie, jednak z powodu problemów finansowych oraz tęsknoty za bratem postanowiła wrócić do Australii. Mimo że jako uznawana Australijka spotkała się z ciepłym przyjęciem, ponowne osiedlenie się w rodzinnych stronach nie było dla niej łatwe. Próbowała kontynuować swoją wcześniejszą działalność, przyłączając się do Playgrounds’ Association oraz artystyczno-literackiej komisji National Council of Women of Victoria. Udzielała również wywiadów radiowych na temat prohibicji i współczesnej poezji, a także asystowała C. Hartley Grattan w jego podróżach w latach 1936–1938. W 1937 roku stworzyła bibliografię australijskich pisarek. Mimo to wciąż tęskniła za życiem w Ameryce. Rok później zrezygnowała z obywatelstwa amerykańskiego, a w 1939 roku opuściła pracę w komisji. W 1940 roku zamieszkała w domu opieki. Zmarła 14 lutego 1943 roku w szpitalu w Malvern, a jej ciało zostało skremowane.
== Publikacje ==
The Trade Union Woman (1915)
Women and the Labor Movement (1923)
== Bibliografia ==
Diane Kirkby: Henry, Alice (1857 – 1943). T. 9: Australian Dictionary of Biography. Melbourne University Press, 1983, s. 264-265. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
== Linki zewnętrzne ==
Alice Henry The Trade Union Woman w Projekcie Gutenberg. [dostęp 2010-06-16]. (ang.).
