Ali Gejdar Ibiszowicz Szyrwani (Mustafabekow) (ros. Али Гейдар Ибишович Ширвани (Мустафабеков), azerb. Əliheydər İbiş oğlu Şirvani-Mustafabəyov, ur. 1894 w Szyrwanie, chociaż niektóre źródła podają Teheran jako miejsce urodzenia, zm. 26 kwietnia 1938 w Kommunarce) był radzieckim działaczem partyjnym.
Życiorys
Był przedstawicielem narodu azerskiego. Kształcił się na kursach ogólnokształcących w Moskwie, a następnie w Moskiewskim Instytucie Komercyjnym. W sierpniu 1917 roku wstąpił do SDPRR(b). W 1918 roku angażował się w komunistyczną działalność podziemną w Iranie, co doprowadziło do jego aresztowania i zesłania do Północnej Persji. Od 1919 roku prowadził nielegalne działania polityczne w Baku. Po radzieckim podboju Azerbejdżanu w 1920 roku objął stanowisko zarządzającego sprawami Rady Komisarzy Ludowych Azerbejdżańskiej SRR, a w 1921 roku został stałym przedstawicielem Rady Komisarzy Ludowych Azerbejdżańskiej SRR przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR. W 1922 roku pełnił funkcję pełnomocnika Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych (NKID) RFSRR w Azerbejdżańskiej SRR, a także był ludowym komisarzem spraw zagranicznych Azerbejdżańskiej SRR. W latach 1924-1925 był redaktorem odpowiedzialnym pisma „Wiestnik CIK SSSR” oraz w latach 1924-1926 redaktorem odpowiedzialnym wydania „Sobranije Postanowlenij i uzakonienij CIK i SNK SSSR”.
Od sierpnia 1926 do 1927 roku uczęszczał na kursy marksizmu w Akademii Komunistycznej. Następnie, od września do 21 października 1927 roku, pełnił funkcję sekretarza odpowiedzialnego Biura Organizacyjnego KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Uzbekistanu na Tadżycką ASRR. Od 27 października 1927 roku do 3 lutego 1929 roku był sekretarzem odpowiedzialnym Tadżyckiego Komitetu Obwodowego KP(b)U. W czerwcu 1929 roku rozpoczął pracę jako instruktor w Niżnonowogrodzkim Krajowym Komitecie WKP(b), a od 28 maja 1930 do 10 stycznia 1935 roku był sekretarzem odpowiedzialnym/I sekretarzem Komitetu Obwodowego WKP(b) Maryjskiego Obwodu Autonomicznego. W 1935 roku został usunięty z partii, a do lutego 1938 roku pracował jako prezes zarządu arteli przemysłowej w obwodzie moskiewskim.
21 lutego 1938 roku został aresztowany, a 26 kwietnia 1938 roku skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR pod zarzutem przynależności do nacjonalistycznej organizacji oraz szpiegostwa, a tego samego dnia został stracony. 6 października 1956 roku pośmiertnie go zrehabilitowano.
Bibliografia
- Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.) [dostęp 2019-04-09]
- Martyrolog rozstrzelanych w Moskwie i obwodzie moskiewskim (ros.) [dostęp 2019-04-09]
