Ali Sadr ad-Din al-Bajanuni

Ali Sadr ad-Din al-Bajanuni (urodzony w 1938 roku w Aleppo) to syryjski polityk, który pełnił funkcję Najwyższego Przewodnika syryjskiej gałęzi Braci Muzułmańskich w latach 1996-2010.

Życiorys

Al-Bajanuni pochodzi z Aleppo, a jego ojciec i dziadek byli uznawanymi uczonymi muzułmańskimi. W 1954 roku, będąc uczniem szkoły średniej, dołączył do syryjskiej organizacji Braci Muzułmańskich, a następnie rozpoczął studia z zakresu prawa.

Po zamachu stanu przeprowadzonego 8 marca 1963 roku przez partię Baas, Bracia Muzułmańscy stali się opozycją wobec lewicowego rządu, domagając się jego obalenia. W 1964 roku wojsko brutalnie stłumiło zbrojne wystąpienie wywołane przez tę organizację, co doprowadziło do jej delegalizacji. Ali Sadr ad-Din al-Bajanuni spędził pewien czas w więzieniu, a po zwolnieniu w 1977 roku objął stanowisko zastępcy Najwyższego Przewodnika nielegalnej syryjskiej organizacji. W 1980 roku był jednym z sygnatariuszy Deklaracji rewolucji islamskiej w Syrii, w której wezwano prezydenta Hafiza al-Asada do ustąpienia oraz zakończenia autorytarnego rządzenia. W dokumencie stwierdzono, że porozumienie z rządem baasistowskim oraz wspierającymi go alawitami, uważanymi przez Braci za heretyków, jest niemożliwe. Chociaż deklaracja obiecywała zmiany w kraju poprzez pokojowy dialog, w rzeczywistości zapowiadała zbrojną walkę o obalenie rządu. W roku wydania dokumentu oraz w ciągu następnych dwóch lat islamscy fundamentaliści przeprowadzili w Syrii szereg zamachów terrorystycznych na instytucje państwowe i wojskowe, a w 1982 roku podjęli nieudaną próbę wywołania ogólnokrajowego powstania sunnitów przeciwko rządowi, które zostało krwawo stłumione.

Al-Bajanuni emigrował do Jordanii, a w 2000 roku osiedlił się w Wielkiej Brytanii, po tym jak władze jordańskie poprosiły go o opuszczenie kraju. Osiedlił się w Londynie. W 1996 roku został wybrany na Najwyższego Przewodnika syryjskich Braci Muzułmańskich, którzy wówczas działali głównie na emigracji. Rozpoczął tajne rozmowy z Hafizem al-Asadem, które po 2000 roku kontynuował z jego synem, Baszszarem. Efektem tych rozmów było zwolnienie kilkuset więźniów politycznych, którzy zostali uwięzieni z powodu przynależności do Bractwa. Al-Asad jednak nie zgodził się na legalizację organizacji, uwolnienie wszystkich więźniów ani na powrót emigracyjnych działaczy Bractwa do Syrii. Al-Bajanuni usiłował przekonywać międzynarodową opinię publiczną, że Bracia Muzułmańscy w Syrii przekształcili się w organizację demokratyczną, szanującą prawa mniejszości wyznaniowych oraz prawa człowieka. W 2006 roku Bracia Muzułmańscy, wspólnie z byłym wiceprezydentem Syrii Abd al-Halimem Chaddamem, utworzyli na emigracji opozycyjną organizację Front Wyzwolenia Narodowego, która jednak nie odegrała istotnej roli politycznej.

W 2010 roku al-Bajanuni został zastąpiony na stanowisku Najwyższego Przewodnika Bractwa przez Muhammada Rijada asz-Szakfę.

Przypisy

Bibliografia

The Muslim Brotherhood in Syria, carnegie-mec.org, 1 lutego 2012. [dostęp 2015-08-01]. (ang.)
Lesch D.: Syria. The Fall of the House of Assad. New Haven & London: Yale University Press, 2012. Brak numerów stron w książce.
van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba’ath Party. London: I. B. Tauris, 2011. ISBN 978-1-84885-760-5. Brak numerów stron w książce.