Ali Pasza Muezinowicz
Ali Pasza Muezinowicz (z tur. Müezzinzade, oznaczające „syn muezina”, ur. ?, zm. 7 października 1571) był osmańskim politykiem oraz wodzem, a ostatecznie pełnił funkcję wielkiego admirała („Kaptan-ı Derya”) floty osmańskiej w basenie Morza Śródziemnego w latach 1569–1571, zastępując na tym stanowisku Pijala Paszę.
Jego kariera rozpoczęła się dzięki pięknemu głosowi. Jako syn muezina często wzywał do modlitwy z minaretu znajdującego się w pobliżu sułtańskiego haremu. Nałożnice, żony oraz sam sułtan Selim II byli pod wrażeniem jego głosu, co umożliwiło mu zdobycie przychylności władcy i ostatecznie poślubienie jednej z córek sułtana.
Podbój Cypru
Ali Pasza, dowodząc flotą składającą się z 188 galer, fust i statków transportowych przewożących armię inwazyjną pod dowództwem Mustafy Lalę Paszy, wylądował na Cyprze 3 lipca 1570 roku. Gdy Mustafa Lala zajmował się zdobywaniem weneckich miast, Ali Pasza skierował część swojej floty na Kretę, a następnie w kierunku brzegów Morei, aby uniemożliwić chrześcijańskim flotom wsparcie dla Cypru.
Bitwa pod Lepanto
Ali Pasza był naczelnym dowódcą wszystkich morskich sił osmańskich podczas bitwy pod Lepanto, która miała miejsce 7 października 1571 roku. Sułtan Selim powierzył mu jedną z najważniejszych relikwii imperium osmańskiego – „Wielki Sztandar Kalifów”, dużą zieloną flagę z wyszytymi złotem wersetami z Koranu oraz imieniem Allaha powtórzonym 28 900 razy. Sztandar ten miał być dla Alego i jego żołnierzy inspiracją do walki z niewiernymi.
Podobnie jak jego główny przeciwnik, Don Juan de Austria, Ali Pasza był bardziej dowódcą lądowym niż morskim, co spowodowało, że nie potrafił utrzymać swoich okrętów w linii, rzucając je do niemal kawaleryjskich szarż. To umożliwiło okrętom chrześcijańskim przeprowadzenie głębokich ataków na osmańskie linie i zniszczenie odizolowanych galer. Zamiast dowodzić całą flotą, skupił się na starciu z głównym rywalem. Jego okręt flagowy, galera „Sultana”, stanął do walki z flagową galerą Dona Juana, „La Real”. Okręty zwarły się, co doprowadziło do krwawej walki wręcz. Po godzinie, w czasie której galery z obu stron dostarczały posiłki, galera „Sultana” została zdobyta. Ali Pasza został raniony w głowę, a po jego upadku, rozwścieczeni żołnierze hiszpańscy obcięli mu głowę i umieścili ją na piku. To, w połączeniu z widokiem porwanego Sztandaru Kalifów, doprowadziło do całkowitego załamania morale wśród tureckich galer, co miało bezpośredni wpływ na ich panikę i straty podczas ucieczki.
Przypisy
Bibliografia
- Hugh Bicheno: Crescent and Cross: The Battle of Lepanto 1571, Phoenix, Londyn 2003, ISBN 1-84212-753-5
- Jean Carpentier i François Lebrun [red.]: Historia świata śródziemnomorskiego, Ossolineum 2003, ISBN 83-04-04647-4
- T.C.F. Hopkins: Confrontation at Lepanto, Tom Doherty, Nowy Jork 2006, ISBN 0-7653-0538-0
- Zygmunt Z. Ryniewicz: Bitwy świata: Leksykon, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1995, ISBN 83-214-1046-4, OCLC 750742205. Brak numerów stron w książce
