Ali Kosh
Ali Kosh (znane również jako Ali Kusz, Ali Kosz) to stanowisko archeologiczne, które znajduje się w postaci osady (tell) na przedpolu gór Zagros w Iranie, w północnej części równiny Chuzestanu.
To stanowisko odgrywa istotną rolę w badaniach nad sekwencją neolitu w zachodnim Iranie. Odsłonięto je i przebadano w latach 60. XX wieku przez Franka Hole’a oraz Kenta Flannery’ego. Najstarsze warstwy, które odpowiadają fazie neolitu preceramicznego, datowane są na okres od 9600 do 8000 lat temu. Cechują się one budowlami mieszkalnymi wykonanymi z glinianych bloków, które tworzą wiele przylegających do siebie prostokątnych pomieszczeń, w których znajdują się paleniska oraz jamy zasobowe. Wykorzystywano kamienie żarnowe, a także produkowano paciorki kamienne, ostrza kościane, mikrolity obsydianowe oraz terakotowe figurki przedstawiające zarówno postacie ludzkie, jak i zwierzęta. Znalezione ślady sugerują początki uprawy zbóż, takich jak jęczmień i pszenica, oraz hodowli zwierząt, w tym kóz i owiec. W górnych, młodszych warstwach stanowiska pojawiają się wyroby z miedzi, a także malowana ceramika ozdobiona geometrycznymi ornamentami. W tym okresie następuje również wzrost znaczenia rolnictwa i pasterstwa, które zaczynają zastępować polowania i rybołówstwo. Osada została porzucona w połowie VI tysiąclecia p.n.e.
Przypisy
