Ali I ibn Sa’id al-Busa’idi (arab. علي بن سعيد البوسعيد, ʿAlī ibn Saʿīd al-Būsaʿīdī; urodził się przed 24 września 1854 roku w Maskacie, zmarł 5 marca 1893 roku w Stone Town) był piątym sułtanem Zanzibaru, sprawującym władzę od 13 lutego 1890 roku aż do swojej śmierci.
Życiorys
Był dziewiętnastym dzieckiem oraz piętnastym synem (z 37 potomstwa) sułtana Omanu i Zanzibaru, Sa’ida ibn Sultana. Po jego śmierci, terytorium zostało podzielone na dwie części między dwóch synów. W wyniku walk, rządzący sułtanatami zmieniali się w szybkim tempie, co stwarzało relatywnie dalekiemu w kolejce do tronu Alemu szanse na objęcie władzy. W 1890 roku otrzymał Order Gwiazdy Indii, jednak wiązało się to z przyjęciem protektoratu brytyjskiego nad Zanzibarem, okolicznymi wyspami oraz częścią wybrzeża, a także niemieckiego nad Tanganiką (na podstawie traktatu Heligoland-Zanzibar). Rok później zgodził się na zmianę sposobu zarządzania, co pozwoliło na mianowanie brytyjskiego ministra na stanowisko premiera. W 1892 roku Włosi zmusili go do wydzierżawienia posiadanych miast na somalijskim wybrzeżu: Mogadiszu, Warshiikh, Markę i Baraawe, które później weszły w skład Somali Włoskiego. Został zastąpiony przez swojego siostrzeńca, Hamada ibn Suwajniego.
Życie prywatne
Z małżeństwa miał cztery córki i syna:
- Alijję bint Ali
- Nunu bint Ali
- Ghalijję bint Ali
- Szarifę bint Ali
- Sa’ida ibn Alego
Przypisy
