Ali ibn al-Husajn al-Ali al-Haszimi (arab. علي بن الحسين بن علي الهاشمي; ur. 1879, zm. 1935) był królem Hidżazu oraz szarifem Mekki w latach 1924–1925.
Życiorys
Był synem szarifa Mekki i króla Hidżazu, Husajna ibn Alego, oraz jego pierwszej żony, Abidijji bint Abd Allah. Ukończył Liceum Galatasaray w Konstantynopolu. W 1916 roku wspólnie z ojcem brał udział w powstaniu arabskim przeciwko Turkom. W latach 1916–1919 dowodził Południową Armią wojsk arabskich, a od 1919 do 1924 kierował Arabską Armią Hidżazu. Od 1916 do 1924 pełnił także funkcję wielkiego wezyra Hidżazu. W 1918 roku został mianowany emirem Medyny.
Po tym, jak armia Abd al-Aziza ibn Su’uda zajęła At-Ta’if we wrześniu 1924 roku, jego ojciec, król Hidżazu Husajn ibn Ali, pod wpływem bliskich doradców, zrezygnował z tronu na rzecz najstarszego syna. Ali ibn Husajn został koronowany na króla Hidżazu 6 października 1924 roku. Po ojcu przejął również tytuł szarifa Mekki i uznał się za dziedzica tytułu kalifa muzułmanów, który Husajn ogłosił 6 marca 1924 w związku z obaleniem dynastii Osmanów w Turcji.
Jednak armia Alego nie była w stanie obronić Hidżazu przed ibn Su’udem. 5 grudnia wahhabici zajęli Mekki, a Ali ze swoimi wojskami musiał się wycofać do Dżuddy. Wbrew jego nadziejom, Brytyjczycy nie udzielili mu wsparcia, oferując jedynie mediację pomiędzy walczącymi stronami. Propozycja, którą zaproponowali, była równoważna kapitulacji Alego i odejściu dynastii Haszymitów z Hidżazu. 16 grudnia 1925 roku Ali opuścił Dżuddę, a 8 stycznia 1926 roku ibn Su’ud ogłosił się królem Hidżazu. Dynastia Haszymitów formalnie nie zrezygnowała z roszczeń do Hidżazu, a w następnych latach emir Transjordanii, brat Alego, Abd Allah, uznawał się za prawowitego władcę tego kraju.
Ali emigrował do Iraku, gdzie królem był jego brat Fajsal, a następnie przeniósł się do Jordanii. Kilkukrotnie pełnił rolę regenta, gdy jego brat, król Abd Allah, był nieobecny w kraju. Zmarł w Bagdadzie w 1935 roku i tam również został pochowany w królewskim mauzoleum.
Rodzina
W 1906 roku ożenił się z Nafissą bint Abd Allah, córką Abd Allaha ibn Muhammada Paszy, emira Mekki. Mieli pięcioro dzieci:
- księżniczkę Chadijję (1907–1958); nie wyszła za mąż,
- księżniczkę Aliję (1911–1950); poślubiła swojego kuzyna Ghaziego ibn Fajsala, króla Iraku, i w latach 1934–1939 była królową Iraku;
- księcia Abd al-Ilaha (1913–1958); w latach 1943–1953 pełnił funkcję regenta Iraku przy małoletnim królu Fajsalu II;
- księżniczkę Badię (1920–1949); wyszła za mąż za szarifa Husajna ibn Alego beja;
- księżniczkę Dżalilę (1923–1955); poślubiła szarifa Ahmada Hazima beja.
Przypisy
