Ali II ibn Hammud
Ali II ibn Hammud (arab. علي بن حمود; urodzony 7 czerwca 1884, zmarły 20 grudnia 1918 w Paryżu) był ósmym sułtanem Zanzibaru, sprawującym władzę od 20 lipca 1902 do 9 grudnia 1911. Pochodził z omańskiej dynastii Al-Busa’id. Do 1905 roku, kiedy to osiągnął 21 rok życia, regencję nad nim sprawował brytyjski minister A. Rogers. Ali objął władzę po zgonie swojego ojca, Hammuda ibn Muhammada, jednak zrezygnował z niej po dziewięciu latach z powodu problemów zdrowotnych. Władzę przekazano mężowi jego siostry Matuki bint Hammud, Chalifie ibn Harubowi. Ali osiedlił się w Paryżu, gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.
Małżeństwo i potomstwo
W 1902 roku sułtan Ali wziął ślub z Chukwani bint Fajsal ibn Turki, z którą miał czworo dzieci:
- księcia Sa’uda ibn Alego (ur. 18 sierpnia 1907)
- księcia Farida ibn Alego (ur. 13 września 1908)
- księżniczkę Zajnę bint Ali
- księżniczkę Tuhfę bint Ali, żonę dziesiątego sułtana Zanzibaru Abd Allaha ibn Chalify
Odznaczenia
- Medal koronacyjny Edwarda VII – 1902
- Order Osmana I klasy z brylantami, Turcja – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego, Prusy – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Korony Włoch, Włochy – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Vila Viçosa, Portugalia – 1905
