Ali Asllani (urodzony 28 listopada 1882 w wiosce Vajzë koło Wlory, zmarły 20 grudnia 1966 w Tiranie) był albańskim działaczem narodowym, dyplomatą oraz poetą.
Życiorys
Był synem muftiego Asllana Effendiego. Wcześnie stracił rodziców, a w 1888 roku ukończył szkołę Zosimaia w Janinie, po czym udał się do Stambułu. Początkowo studiował medycynę, jednak szybko zmienił kierunek na administrację. Po zakończeniu studiów odbył staż w prefekturze w Janinie. W 1908 roku, po rewolucji młodotureckiej, dołączył do klubu Bashkimi (Zjednoczenie), zrzeszającego albańskich działaczy narodowych. Z powodu współpracy z Ismailem Qemalem, został na krótko internowany w Syrii. W 1909 roku udało mu się wydostać z internowania i uczestniczyć w kongresie albańskich działaczy narodowych w Dibrze.
Po zmianie sytuacji politycznej w Turcji w 1910 roku, mógł wrócić do Stambułu i powrócić do pracy w administracji osmańskiej. Tym razem władze osmańskie przydzieliły go daleko od ziem albańskich, gdzie pracował jako podprefekt w Askeqi, Ellgenie oraz Boskërze (wilajet Konya).
28 listopada 1912 roku, po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości w Wlorze, Ismail Qemal powierzył mu funkcję sekretarza generalnego gabinetu rządu albańskiego. Po dymisji rządu w 1913 roku, objął stanowisko podprefekta w Fierze. Krótko w 1914 roku przebywał we Włoszech, ale w następnym roku powrócił do kraju, aby kontynuować pracę w administracji lokalnej. Zakończenie I wojny światowej zastało go na stanowisku burmistrza Wlory.
W latach 1921–1922 powrócił na stanowisko sekretarza albańskiego rządu. Od 1922 roku pracował w służbie dyplomatycznej, najpierw jako konsul w Trieście i Sofii, a od 1930 roku pełnił funkcję ministra pełnomocnego Albanii w Atenach.
W latach 1934–1939 ponownie był burmistrzem Wlory, sprawując urząd aż do inwazji włoskiej w 1939 roku. W trakcie wojny wycofał się z polityki i osiedlił w swojej rodzinnej wsi.
Od czasów szkolnych pisał wiersze, jednak dopiero w 1942 roku jego twórczość została po raz pierwszy opublikowana. W 1944 roku stał się jednym z organizatorów Ligi Pisarzy Albanii. W ostatnich latach swojego życia doczekał się wydania kilku tomów swoich utworów, jednak w tym czasie zmagał się z brakiem stałego źródła dochodów i żył w ubóstwie.
Dzieła literackie
- 1942: Hanko-Halla (poemat)
- 1960: Vidi – vidi pëllumbeshë
- 1961: Shqipëria kryesorja (Albania jest najważniejsza)
- 1964: Vajzat dhe dallëndyshet (Dziewczęta i jaskółki)
- 1966: Kur merr zjarr rrufeja (Kiedy ogień ogarnia dach)
- 1996: Poezi të zgjedhura (Poezje zebrane)
Przypisy
Bibliografia
Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. I.B. Tauris: 2012, s. 19-20. ISBN 978-1-78076-431-3.
Hasan Hasani: Leksikoni i shkrimtareve shqiptare 1501-2001. Prisztina: 2003. ISBN 9951-06-034-X. (alb.). Brak numerów stron w książce.
Kajtaz Rrecaj: Ali Asllani: jeta dhe vepra letrare. Prisztina: 2008. ISBN 978-9951-06-214-5. (alb.). Brak numerów stron w książce.
