Ali Abu al-Hassan as-Said (arab. أبو الحسن المعتضد بالله السعيد بن المأمون = Abū al-Ḥasan al-Muʿtaḍid bi-llah as-Saʿīd ibn al-Māʿmūn, zm. 1248) był kalifem Maroka z dynastii Almohadów, będącym synem kalifa Idrisa I al-Mamuna.
Życiorys
W 1242 roku przejął władzę jako następca swojego brata Abd al-Wahida II. Starał się ratować słabnącą siłę Almohadów, nawiązując krótkotrwały sojusz z wrogimi Marynidami w ich wspólnej walce przeciwko Abdalwadydom. Jednak Marynidzi wkrótce znów obrócili się przeciwko Almohadom, a po zdobyciu Meknesu w 1245 roku oraz Fezu w 1248 roku ich szejk Abu Jahja Abu Bakr ogłosił się sułtanem Maroka. Dynastia Almohadów przetrwała jeszcze w południowej części kraju pod przewodnictwem dwóch kolejnych następców Alego as-Saida – Umara al-Murtady i Idrisa II – aż do zdobycia Marrakeszu przez marynidzkiego sułtana Abu Jusufa Jakuba w 1269 roku.
Bibliografia
- Heinz Halm (Hrsg.): Geschichte der arabischen Welt. Beck, München 2001, ISBN 3-406-47486-1.
- Stephan Ronart, Nandy Ronart: Lexikon der Arabischen Welt. Ein historisch-politisches Nachschlagewerk. Artemis, Zürich 1972, ISBN 3-7608-0138-2.
