Algol 1
Algol 1 to amerykański człon rakiet nośnych, który jednocześnie pełnił funkcję silnika rakietowego. Był wykorzystywany w lat 60. XX wieku w ramach rodziny rakiet Scout. Jego konstrukcja opierała się na spalaniu stałego materiału pędnego, co oznacza, że człon działał jako komora paliwowa silnika. Algol 1 był używany około 20 razy, generując siłę ciągu na poziomie morza wynoszącą 427 kN.
Silnik ten początkowo służył jako silnik testowy dla rakiet Polaris. Wersje testowe miały średnicę 40 cali (101,6 cm) i były największymi testowanymi silnikami na paliwo stałe w tamtym okresie. Jego standardowe osiągi wynosiły 45 sekund pracy z ciągiem równym 45 000 kilogramów siły. Algol 1 przeszedł wiele modyfikacji, które oznaczano jako 1D, 2, 2A, 2B, a być może również inne. Inna popularna wersja nosiła nazwę Senior lub 40KS-115000 (generująca 115 000 funtów siły, co odpowiada 52 000 kilogramom siły przez 40 sekund pracy).
