Algimantas Nasvytis (ur. 8 kwietnia 1928 w Kownie, zm. 27 lipca 2018 w Wilnie) był litewskim architektem, działaczem społecznym oraz politykiem, który pełnił funkcję ministra budownictwa i urbanistyki w latach 1990–1992.
Życiorys
W 1952 roku uzyskał dyplom w Instytucie Sztuki LSRR w Wilnie. Po zakończeniu edukacji rozpoczął karierę jako architekt. W latach 1952–1956 pracował jako kierownik artystyczny pawilonu litewskiego na Wszechzwiązkowej Wystawie Rolniczej w Moskwie. Następnie, od 1955 do 1959, był zatrudniony w państwowej pracowni naukowo-restauratorsko-wytwórczej, a potem w biurze projektowym Wileńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Od 1961 do 1990 roku działał w Instytucie Projektowym Budownictwa Miejskiego, od 1962 roku jako naczelny architekt. Od 1978 roku prowadził wykłady w Wileńskim Instytucie Inżynierii Budownictwa, który w 1990 roku przekształcono w Wileński Uniwersytet Techniczny. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1988 roku był jednym z inicjatorów założenia Sąjūdisu i zasiadał w jego Sejmie. W 1990 roku dołączył do rządu Kazimiry Prunskienė jako minister budownictwa i urbanistyki, a swoje stanowisko zajmował do 1992 roku, po czym zrezygnował z aktywności politycznej.
Od 1993 roku kierował projektami w pracowni architektonicznej. W latach 1993–1996 przewodniczył Litewskiemu Związkowi Architektów.
Ważniejsze prace
Był autorem wielu projektów architektonicznych, z których większość została zrealizowana w Wilnie. Do najważniejszych z nich, które stworzył wspólnie z bratem Vytautasem Nasvytisem, należą:
- kawiarnia i hotel „Neringa” w Wilnie (1959–1960)
- budynek Rady Najwyższej (obecnie Sejm Republiki Litewskiej, 1981)
- hotel „Lietuva” (1983)
Opracował także projekty rekonstrukcji Litewskiej Poczty Głównej (1969) oraz Litewskiego Narodowego Teatru Dramatycznego (1981). Był współautorem projektu Białego Mostu nad Wilią (1995) oraz niezrealizowanego projektu Stadionu Narodowego w Wilnie (1988–2007). Pełnił też rolę naczelnego scenografa podczas kolejnych edycji ogólnokrajowego święta pieśni w latach 1965–1985.
Życie prywatne
Był bratem Vytautasa Nasvytisa, również architekta, z którym często współpracował, oraz Undinė Nasvytytė, aktorki i spikerki radiowej.
Nagrody i odznaczenia
- Nagroda Państwowa LSRR (1965, 1971)
- Krzyż Oficerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (1998)
- Medal Niepodległości Litwy (2000)
- Państwowa Nagroda Artystyczna Republiki Litewskiej (2003)
- Honorowe obywatelstwo Wilna
Przypisy
Bibliografia
Algimantas Nasvytis. vle.lt. [dostęp 2019-02-09]. (lit.).
