Alfreds Liepa

Alfreds Liepa (urodzony 5 sierpnia 1896 w Rydze, zmarły 9 maja 1938 w Kazaniu) był łotewskim komunistą, który pełnił funkcję zastępcy członka KC WKP(b) w latach 1934-1937.

Od 1914 roku był członkiem SDPRR (b), jednak w sierpniu tego samego roku został aresztowany i skazany na zesłanie do guberni jenisejskiej. W 1916 roku został zwolniony, ale w maju znowu trafił do więzienia. W wrześniu 1916 roku udało mu się uciec, jednak w styczniu 1917 roku został ponownie aresztowany, a 19 marca 1917 roku wyzwolony po rewolucji lutowej. Od lutego do grudnia 1917 roku pełnił rolę sekretarza Jekaterynburskiego Komitetu SDPRR(b), a w tym samym roku był także zastępcą przewodniczącego Rady Jekaterynburskiej. W latach 1917-1918 był członkiem Uralskiego Komitetu Obwodowego SDPRR(b)/RKP(b), a od stycznia do lipca 1918 był komisarzem ds. aprowizacji w Jekaterynburgu. W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie pełnił funkcję szefa Wydziału Politycznego 30 Dywizji Piechoty. Od 1918 do 30 kwietnia 1919 roku był szefem Wydziału Politycznego 3 Armii Frontu Wschodniego. W latach 1920-1921 zarządzał sprawami KC RKP(b) i kierował Wydziałem Ewidencyjno-Dystrybucyjnym KC RKP(b).

W 1920 roku został sekretarzem Turkiestańskiego Biura KC RKP(b). Następnie, od grudnia 1920 do lipca 1921 roku, był sekretarzem odpowiedzialnym Semireczewskiego/Dżetysujskiego Komitetu Komunistycznej Partii (bolszewików) Turkiestanu. W 1921 roku ponownie pełnił funkcję sekretarza Wydziału Ewidencyjno-Dystrybucyjnego KC RKP(b), a od listopada 1921 do stycznia 1924 roku był zastępcą kierownika tego wydziału. W styczniu 1924 roku objął stanowisko I sekretarza Ambasady ZSRR w Polsce. W latach 1924-1925 kierował Wydziałem Organizacyjno-Instruktorskim Syberyjskiego Komitetu Krajowego RKP(b). Od kwietnia 1925 do lipca 1926 roku był II sekretarzem Syberyjskiego Komitetu Krajowego RKP(b)/WKP(b). W latach 1926-1928 pełnił funkcję sekretarza odpowiedzialnego kurskiego gubernialnego komitetu WKP(b). Od grudnia 1927 do stycznia 1934 roku był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej WKP(b).

Od września 1928 do lutego 1929 roku był sekretarzem odpowiedzialnym wiackiego gubernialnego komitetu WKP(b). Następnie, od lutego do sierpnia 1929, był członkiem Prezydium Tymczasowego Biura Organizacyjnego KC WKP(b) na obwód niżnonowogrodzki/Kraj Niżnonowogrodzki. Od sierpnia do listopada 1929 roku był członkiem Sekretariatu Niżnonowogrodzkiego Komitetu Krajowego WKP(b), a od listopada 1929 do października 1933 roku pełnił funkcję II sekretarza KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Uzbekistanu. Od października 1933 roku do 26 sierpnia 1937 roku był I sekretarzem Tatarskiego Komitetu Obwodowego WKP(b), a od 10 lutego 1934 do 12 października 1937 roku był zastępcą członka KC WKP(b).

5 października 1937 roku został aresztowany, a 9 maja 1938 roku skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR i rozstrzelany. 10 sierpnia 1955 roku został pośmiertnie zrehabilitowany.