Alfrēds Čepānis (ur. 3 sierpnia 1943 w Kalsnavie, w gminie Madona, zm. 26 kwietnia 2024) był łotewskim politykiem oraz działaczem komunistycznym, który pełnił funkcję parlamentarzysty i w latach 1996–1998 był przewodniczącym Sejmu.
Życiorys
Urodził się w rodzinie robotniczej jako jedno z sześciorga dzieci, mając łotewskiego ojca i białoruską matkę. W wieku 14 lat rozpoczął pracę w kołchozie, gdzie m.in. pracował jako traktorzysta. W 1964 roku dołączył do Komunistycznej Partii Łotwy, a w 1973 roku ukończył szkołę partyjną w Moskwie. W latach 1968–1974 był aktywnym członkiem Komsomołu. Od 1975 roku pracował zawodowo w partii komunistycznej, pełniąc różne funkcje, w tym wiceprzewodniczącego oraz przewodniczącego komitetu wykonawczego w okręgu windawskim. Zajmował również kierownicze stanowisko w strukturach partyjnych w okręgu Preiļi, a od 1984 do 1988 roku był pierwszym sekretarzem w okręgu lipawskim. W latach 1989–1990 piastował urząd wiceprzewodniczącego rady ministrów Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
W 1989 roku został delegatem na Zjazd Deputowanych Ludowych ZSRR. W wyborach w 1990 roku uzyskał mandat deputowanego do łotewskiej Rady Najwyższej, który sprawował przez trzy lata. Następnie, w latach 1993–1998, był posłem na Sejm V i VI kadencji, a w latach 1996–1998 kierował pracami łotewskiego parlamentu. Działał w Demokratycznej Partii „Gospodarz”, która w 1998 roku nie uzyskała miejsca w Sejmie. W latach 1998–2003 pracował jako konsultant, a później przeszedł na emeryturę.
Otrzymał Order Trzech Gwiazd III klasy oraz Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa.
Przypisy
