Alfredo Tena Garduño
Alfredo Tena Garduño (urodzony 21 listopada 1956 w Meksyku) to meksykański piłkarz, który grał na pozycji środkowego obrońcy, a później został trenerem.
Tena, nazywany ze względu na swoje oddanie klubowi oraz zaangażowanie na boisku Capitán Furia, już od najmłodszych lat miał pasję do piłki nożnej. Jest wychowankiem klubu Club América. Zadebiutował w meksykańskiej lidze w wieku 17 lat w 1973 roku. Jego umiejętności przywódcze szybko zostały zauważone, co doprowadziło do tego, że stał się zawodnikiem podstawowej jedenastki oraz otrzymał opaskę kapitańską. Przez większość swojego pobytu w drużynie pełnił rolę lidera. Z Amériką odnosił największe sukcesy w historii klubu, zdobywając sześć razy mistrzostwo kraju (w sezonach 1975/76, 1983/84, 1984/85, Prode 85′, 1987/88 i 1988/89), trzykrotnie zdobywając superpuchar Meksyku (1976, 1988, 1989), cztery razy wygrywając Puchar Mistrzów CONCACAF (1977, 1987, 1990, 1992) oraz dwukrotnie Copa Interamericana (1978, 1991). W barwach Amériki grał od 1973 do 1992 roku, występując w niemal 500 meczach ligowych. Uznawany jest za jedną z legend klubu, a w 2011 roku został wybrany do najlepszej jedenastki w historii Amériki.
W reprezentacji Meksyku zadebiutował pod wodzą selekcjonera José Antonio Roki, 1 listopada 1977 roku, w wygranym 5:1 meczu towarzyskim przeciwko Jugosławii. W 1978 roku znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata w Argentynie, gdzie 22-letni obrońca zagrał w dwóch meczach meksykańskiej kadry, która zajęła ostatnie miejsce w grupie – przeciwko Tunezji (1:3) i RFN (0:6). Uczestniczył także w kwalifikacjach do MŚ 1982. W 1986 roku odmówił udziału w mundialu w Meksyku. Łącznie wystąpił w reprezentacji 30 razy w latach 1977–1990.
W 1992 roku Tena, po 19 latach spędzonych w Américe, opuścił klub. Ostatni sezon w swojej karierze, 1992/1993, spędził w Tecos UAG z Guadalajara, gdzie rozegrał dziesięć meczów w pierwszej lidze. Po zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 36 lat został asystentem trenera Alberto Guerry w drużynie Tecos.
Samodzielną karierę trenerską Tena rozpoczął w sezonie 1993/1994, prowadząc Pueblę, jednak nie odniósł z nią większych sukcesów. W 1996 roku objął zespół Santos Laguna, z którym zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski zarówno jako trener, jak i w historii klubu z Torreón. W latach 1998–1999 ponownie prowadził Pueblę, a w 1999 roku został szkoleniowcem Club América, w którym wcześniej grał. Mimo że w czasie półtorarocznego pobytu w klubie nie zdobył żadnych trofeów, osiągnął dobry wynik w turnieju Copa Libertadores 2000, docierając do półfinału. W latach 2001–2003 trenował Pachucę, z którą zdobył mistrzostwo Meksyku w rozgrywkach Invierno 2001 oraz Puchar Mistrzów CONCACAF w 2002 roku. Dzięki temu stał się pierwszym Meksykaninem, który wygrał Puchar Mistrzów zarówno jako zawodnik, jak i trener.
Po krótkim okresie w Querétaro, Tena znów prowadził Pachucę. W sezonie Clausura 2006 prowadził Veracruz przez pięć spotkań, w których jego drużyna przegrała wszystkie mecze. W rozgrywkach Apertura 2006 i Clausura 2007 pełnił rolę asystenta swojego brata, Luisa Fernando, w Américe. Następnie z powodzeniem trenował juniorskie drużyny Amériki, zdobywając mistrzostwo Meksyku U–15, dwa tytuły mistrzowskie w kategorii U–20 oraz trzecie miejsce w rozgrywkach Copa Libertadores U–20. W połowie września 2011 roku Tena zastąpił swojego byłego kolegę z boiska, Chilijczyka Carlosa Reinoso, na stanowisku trenera pierwszej drużyny Club América. Został zwolniony po zakończeniu sezonu Apertura 2011 w listopadzie z powodu słabych wyników (1 zwycięstwo, 3 remisy i 4 porażki). Pod koniec listopada 2012 roku objął stanowisko asystenta swojego rodaka, Javiera Aguirre, w hiszpańskim klubie RCD Espanyol z Barcelony.
Tena jest bratem Luisa Fernando Teny oraz ojcem Alfredo Omara Teny, również piłkarzy.
== Przypisy ==
