Alfredo Reichlin
Alfredo Reichlin (ur. 26 maja 1925 w Barletcie, zm. 21 marca 2017 w Rzymie) był włoskim politykiem oraz dziennikarzem, który przez długie lata zasiadał w Izbie Deputowanych. W latach 1984-1985 pełnił funkcję posła do Parlamentu Europejskiego II kadencji.
Życiorys
Reichlin był synem adwokata o szwajcarskich korzeniach i od piątego roku życia mieszkał w Rzymie. W trakcie II wojny światowej angażował się w działalność ruchu oporu, w tym w Brygadach Garibaldiego, i na krótko trafił do niewoli faszystowskiej. W 1946 roku ukończył liceum klasyczne, a w tym samym roku dołączył do Włoskiej Partii Komunistycznej. Jego działalność w partii trwała ponad 40 lat, w tym czasie był członkiem centralnego kierownictwa oraz sekretarzem PCI w Apulii. Został redaktorem naczelnym związanej z partią gazety „l’Unità” w latach 1958-1962 oraz 1977-1981. Prowadził również redakcję tygodnika „Rinascita”. W ciągu swojej kariery opublikował kilkanaście książek dotyczących polityki oraz wspomnień. W latach 1968-1994 był członkiem Izby Deputowanych w kadencjach od V do XI, a od lipca 1984 do stycznia 1985 zasiadał w Parlamencie Europejskim, gdzie przystąpił do Grupy Sojuszu Komunistycznego. W latach 1989-1992 pełnił rolę ministra ekonomii w gabinecie cieni PCI. W późniejszych latach dołączał do lewicowych ugrupowań powstałych z przekształcenia komunistów.
Otrzymał Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej w 2005 roku. Był dwukrotnie żonaty; z pierwszą żoną, Lucianą Castelliną, miał dwoje dzieci, w tym ekonomistkę Lucrezię.
