Alfreda Sarnawska (ur. 18 lipca 1922 w Tarnowie, zm. 29 marca 2002 w Warszawie) była polską aktorką teatralną.
Kariera sceniczna
Swój debiut miała 10 czerwca 1949 roku na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, odgrywając podwójną rolę Prudencji i Żebraczki w dramacie Dom Bernarda Alby autorstwa Federico García Lorca, w reżyserii Józefa Wyszomirskiego. Do innych istotnych spektakli z jej udziałem należą:
- 21 I 1950: Młoda gwardia Aleksandra Fadiejewa, reż. Ludwik René – jako Tonia Iwanichina (Teatr Polski, Warszawa)
- 2 XII 1950: Śnieżek Walentina Lubimowa, reż. Tadeusz Żuchniewski – jako Betty (Teatr Polski, Szczecin)
Przez dwadzieścia lat swojej kariery (od 1951 do 1970 roku) występowała na deskach warszawskiego Teatru Ateneum:
- 29 VII 1951: Interwencja Lewa Sławina, reż. Ludwik René – jako Sanka
- 18 V 1953: Ostatni Maksima Gorkiego, reż. Janusz Warmiński – jako Wiera
- 13 I 1954: Spazmy modne Wojciecha Bogusławskiego, reż. Maria Wiercińska – jako Lukrecyja
- 20 V 1954: Estrada poetycka (wieczór inauguracyjny)
- 9 XII 1954: Estrada poetycka Konstanty Ildefons Gałczyński, reż. Ludwik René
- 31 XII 1954: Pojedynek Johna Galsworthy’ego, reż. Janusz Warmiński – jako Chloe
- 30 IV 1955: Maturzyści Zdzisława Skowrońskiego, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Hanka Bobrzycka
- 22 X 1955: Neapol – miasto milionerów Eduardo De Filippo, reż. Janusz Warmiński – jako Teresa
- 14 I 1956: Melodramat Janusza Warmińskiego, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Renata Karska
- 21 VII 1956: Sześćdziesiąte ósme piętro Donalda Ogden Stewarta, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Agnes Potter
- 1 XII 1956: Ich głowy Marcela Aymé, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Julietta Maillard
- 22 II 1957: Yerma Federico García Lorca, reż. Janusz Warmiński – w podwójnej roli: Kobieta III, Praczka II
- 6 VII 1957: Lato Tadeusza Rittnera, reż. Maryna Broniewska – jako Lili
- 16 X 1957: Miłość i gniew Johna Osborne’a, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Alison Porter
- 12 II 1958: Osaczeni Janusza Warmińskiego, reż. Bronisław Pawlik – jako Nina
- 31 V 1958: Tramwaj zwany pożądaniem Tennessee Williamsa, reż. Janusz Warmiński – jako Murzynka
- 11 I 1959: Mąż i żona Aleksandra Fredry, reż. Lidia Wysocka – jako Elwira
- 16 VII 1959: Lilla Weneda Juliusza Słowackiego, reż. Jan Kulczyński – jako Gwinona
- 15 VI 1960: Zabawa jak nigdy Williama Saroyana, reż. Aleksander Bardini – jako Kitty Duval
- 25 II 1961: Kram z piosenkami Leona Schillera, reż. Barbara Fijewska – w jedenastu rolach, m.in. jako: Pasterka, Żona, Córka, Panna Marianna, Owieczka, Markiza, Małgorzatka
- 2 XII 1961: Murzyni Jeana Geneta, reż. Zygmunt Hübner – jako Śnieżka
- 2 III 1963: Demony Johna Whitinga, reż. Andrzej Wajda – jako siostra Klara
- 28 II 1964: Szachy Stanisława Grochowiaka, reż. Bohdan Poręba – jako Hrabina (Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin)
W tym samym czasie (od 1966 do 1974 roku) współpracowała z warszawskim Teatrem Komedia:
- 1 XII 1968: Żabusia Gabrieli Zapolskiej, reż. Józef Słotwiński – jako Milewska oraz asystent reżysera
- 13 XI 1969: Bulwa Marcela Acharda, reż. Edward Dziewoński – jako Edyta
- 22 V 1971: Twój na wieki Otto Zelenki, reż. Przemysław Zieliński – jako Pani
- 16 II 1973: Sama słodycz Ireneusza Iredyńskiego, reż. Zygmunt Hübner – jako Kobieta III (Teatr Współczesny, Warszawa)
Kolejne osiem sezonów (od 1974 do 1982 roku) spędziła na scenie warszawskiego Teatru Kwadrat:
- 15 I 1976: Prawdziwy inspektor Dog Toma Stopparda, reż. Maciej Englert – jako pani Drudge
- 24 IX 1976: Oscar Claude’a Magniera, reż. Edward Dziewoński – jako pani Barnier
- 15 VII 1977: Damy i huzary Aleksandra Fredry, reż. Edward Dziewoński – jako pani Orgonowa
- 7 IV 1978: Co słychać? Kabaretowy wieczór współczesnych autorów radzieckich, reż. Zbigniew Bogdański
- 6 XII 1979: Pamiętnik pani Hanki Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, reż. Edward Dziewoński – jako Rdzawiczowa
- 27 XI 1981: Rodzina Antoniego Słonimskiego, reż. Edward Dziewoński – jako Lebenbaumowa
Ostatnie lata swojej kariery spędziła na deskach warszawskiego Teatru na Woli:
- 10 V 1983: Dom lalki, czyli Nora Henryka Ibsena, reż. Jan Świderski – jako Marianna
- 18 V 1985: Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego, reż. Waldemar Matuszewski – jako Baba I
Telewizja
Jej debiut telewizyjny miał miejsce 3 czerwca 1955 roku w Teatrze Telewizji, gdzie zagrała w sztuce Maturzyści Zdzisława Skowrońskiego, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Hanka Bobrzycka. Z kolei 10 sierpnia 1955 roku wystąpiła jako żona Kulisa w sztuce Wyjątek i reguła Bertolta Brechta, w reżyserii Konrada Swinarskiego. Inne jej występy telewizyjne obejmowały:
- 4 XII 1961: Wygnańcy Jamesa Joyce’a, reż. Jerzy Gruza
- 19 II 1962: Domino Marcela Acharda, reż. Edward Dziewoński
- 2 VII 1962: Konsekwentna żona Williama Somerset Maughama, reż. Edward Dziewoński – jako tytułowa bohaterka
- 7 I 1963: Podróż poślubna Noël Cowarda, reż. Edward Dziewoński
- 3 VII 1964: Przygoda florencka Ludwika Hieronima Morstina, reż. Edward Dziewoński – jako Giovanna
- 8 III 1965: Mąż idealny Oscara Wilde’a, reż. Maryna Broniewska – jako pani Marchmont
- 10 I 1966: Koniec pani Cheyney Frederica Lonsdale’a, reż. Edward Dziewoński – jako tytułowa bohaterka
- 25 IX 1967: Król Gastona Arman de Caillavet i R. Flersa, reż. Edward Dziewoński – jako Teresa Marnix
- 28 VIII 1968: Pułapka na królika I. P. Millera, reż. Edward Dziewoński – jako Abby Colt
- 29 I 1970: Alicja prowadzi śledztwo Roberta Thomasa, reż. Edward Dziewoński – jako Klara Rocher
- 1 I 1972: R.H. Inżynier Bruno Winawera, reż. Edward Dziewoński – jako dr Faustyna Córuś
- 14 II 1972: Złoty sznur Sidney’a Howarda, reż. Wanda Laskowska – jako pokojówka
- 13 V 1974: Wszystko dobre, co się dobrze kończy Williama Shakespeare’a, reż. Edward Dziewoński – jako Wdowa z Florencji
- 11 V 1975: Biała owca w rodzinie Louisa Garde Peacha i Yana Haya, reż. Edward Dziewoński – jako Alicja
- 24 I 1976: Spółka morderców Roberta Thomasa, reż. Edward Dziewoński – jako Berta Pitard
- 12 VI 1976: Wystarczy jeden telefon Kláry Fehér, reż. Czesław Wołłejko – jako Teresa
- 14 VIII 1976: Prawdziwy mężczyzna Jamesa Thurbera i Elliotta Nugenta, reż. Edward Dziewoński – jako Blanche Damon
- 2 X 1977: Oscar Claude’a Magniera, reż. Edward Dziewoński – jako pani Barnier
- 7 I 1978: Osobne stoliki Terence’a Rattigana, reż. Edward Dziewoński – jako Panna Meachum
- 13 VI 1980: Ładna historia Gastona Arman de Caillavet i R. Flersa, reż. Edward Dziewoński – jako pani d’Eguzon
- 22 XII 1985: 5 dni z życia emeryta – 5-odcinkowy serial obyczajowy, reż. Edward Dziewoński – odc. 2: Wspomnienia rodzinne
- 7 XII 1987: Rodzina Antoniego Słonimskiego, reż. Edward Dziewoński – jako Lebenbaumowa
- 9 VI 1993: Mamut Tankreda Dorsta, reż. Feliks Falk
Radio
25 grudnia 1954 roku miała miejsce jej debiut w słuchowisku opartym na widowisku Kram z piosenkami (1945) Leona Schillera.
25 X 1956: Różaniec z granatów Ksawerego Pruszyńskiego, reż. Zdzisław Nardelli.
Przebieg pracy
W ciągu swojej 38-letniej kariery aktorskiej występowała na deskach dziewięciu teatrów: w Łodzi, Szczecinie, Lublinie oraz Warszawie (sześć z nich):
- Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi: 1949
- Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie: 1950
- Teatr Polski w Szczecinie: 1950-1951
- Teatr Ateneum w Warszawie: 1951-1970
- Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie: 1964
- Teatr Komedia w Warszawie: 1966-1974
- Teatr Współczesny w Warszawie: 1973
- Teatr Kwadrat w Warszawie: 1974–1982
- Teatr na Woli w Warszawie: 1983–1986
Śmierć
Aktorka zmarła w wieku 79 lat. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
