Alfred Wünnenberg
Alfred Wünnenberg (urodzony 20 lipca 1891 w Saarburgu, zmarły 30 grudnia 1963 w Krefeld) to niemiecki wojskowy oraz funkcjonariusz organów bezpieczeństwa, który piastował tytuły SS-Obergruppenführera, generała policji oraz generała Waffen-SS. Był rzeczywistym dowódcą Ordnungspolizei w latach 1943–1945, a także dowódcą 4 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Polizei” oraz IV Korpusu Pancernego SS. Wünnenberg brał udział w I i II wojnie światowej, a także w powstaniach śląskich.
Biografia
W trakcie I wojny światowej dowodził 225 Pułkiem Piechoty. Został ranny na froncie zachodnim we wrześniu 1914 oraz w roku 1915. Otrzymał dwukrotne odznaczenie Krzyżem Żelaznym. Po zakończeniu wojny zaangażował się w walki z powstańcami na Górnym Śląsku.
W 1940 roku awansował na podpułkownika 3 Pułku Policji, a 1 lutego tego samego roku uzyskał stopień pułkownika. Brał udział w kampanii francuskiej oraz operacji Barbarossa. Za przełamanie sowieckiej obrony na linii Ługi i Krasnogwardiejska (dzisiejsza Gatczyna) został odznaczony Krzyżem Rycerskim jako Standartenführer i pułkownik Ordnungspolizei. Następnie awansował na Oberführera, a 15 grudnia na Brigadeführera. Za osiągnięcia odniesione pod Wołchowem uhonorowano go Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu. 1 lipca 1943 roku otrzymał tytuł Obergruppenführera oraz generała Ordnungspolizei. Od 5 sierpnia do 3 października 1943 roku pełnił funkcję dowódcy IV Korpusu Pancernego SS, a w tym samym roku objął stanowisko dowódcy Ordnungspolizei.
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny (10 lutego 1915 r.)
- Krzyż Żelazny II klasy (9 września 1915 r.)
- Krzyż Rycerski (15 listopada 1941 r.)
- Krzyż Rycerski z Liśćmi Dębu (23 kwietnia 1942 r.)
