Alfred Władysław Kurzawa
Alfred Władysław Kurzawa (urodzony 3 listopada 1905 roku w Warszawie, zmarł 7 lipca 1973) był polskim duchownym baptystycznym, jednym z czołowych liderów Związku Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce oraz Kościoła Chrześcijan Baptystów w PRL.
Życiorys
W 1925 roku rozpoczął pracę jako sekretarz Młodzieży Zjednoczenia Słowiańskich Baptystów w Polsce, a później pełnił funkcje wiceprezesa i prezesa tej organizacji. W latach 1927–1930 studiował w Baptystycznym Seminarium Teologicznym w Łodzi, po czym podjął pracę jako kaznodzieja w polskim zborze w Łodzi. Od 1931 roku był organizatorem i kaznodzieją zboru w Krakowie. W 1934 roku otrzymał ordynację na prezbiter. W 1935 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie zaczął pracować w zborze przy ul. Wolskiej. W tym samym roku został wybrany na sekretarza Naczelnej Rady Związku Słowiańskich Baptystów oraz sekretarza Wzajemnej Pomocy Baptystów. W latach 1936–1939 pełnił także rolę redaktora naczelnego miesięcznika Słowo Prawdy, organu prasowego Kościoła.
Przed wybuchem II wojny światowej, jako przedstawiciel Związku Słowiańskich Baptystów, wziął udział w kongresie Światowego Związku Baptystycznego w Atlanty, gdzie zastał go wybuch działań wojennych. W trakcie II wojny światowej przebywał w USA, gdzie kształcił się w Crozer Theological Seminary w Chester, Andover Newton Theological School oraz na Uniwersytecie Harvarda, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. Po powrocie do Polski jesienią 1946 roku, zajął się organizowaniem kursów teologicznych, a następnie Seminarium Teologicznego Polskiego Kościoła Chrześcijan Baptystów w Malborku, gdzie był rektorem w latach 1947–1950. W latach 1952–1954 pełnił funkcję prezbitera zboru w Łodzi, a w latach 1948–1949 ponownie został redaktorem naczelnym Słowa Prawdy. Od 1962 roku był członkiem Naczelnej Rady Kościoła Chrześcijan Baptystów w PRL. W 1970 roku wyemigrował do USA, gdzie zmarł w 1973 roku.
