Edmé Félix Alfred Vulpian (urodzony 5 stycznia 1826 w Paryżu, zmarły 18 maja 1887 tamże) był francuskim neurologiem.
Życiorys
W swoich badaniach koncentrował się głównie na nadnerczach. Był jednym z pionierów w odkrywaniu stwardnienia zanikowego bocznego, które czasami określane jest na jego cześć jako zespół Vulpiana-Bernhardta.
Prace
-
Essai sur l’origine réelle de plusieurs nerfs crâniens. Praca doktorska, Paryż, 1853.
-
Note sur quelques réactions propres à la substance des capsules surrénales. Comptes rendus de l’Académie des Sciences, Paryż, 1856, 43: 663-665.
-
Des pneumonies secondaires. Praca habilitacyjna, Paryż, 1860.
-
Leçons sur la physiologie générale et comparée du système nerveux, wygłoszone w 1864 roku w Muséum d’histoire naturelle. Paryż, Gerner-Baillière, 1866.
-
Leçons sur l’appareil vaso-moteur (fizjologia i patologia) wygłoszone na Wydziale Medycyny w Paryżu w 1873 roku. Spisane przez H. C. Carville. Paryż, Gerner-Baillière, 2 tomy, 1874-1875.
-
Leçons sur la pathologie expérimentale de l’appareil digestif.
-
Leçons sur l’action physiologique des poisons et médicaments, wygłoszone na Wydziale Medycyny w Paryżu w 1875 roku. Journal de l’École de Médecine.
-
Maladies du système nerveux; leçons profesjonowane na Wydziale Medycyny. 2 tomy, Paryż, Doin, 1879 i 1886.
Przypisy
Bibliografia
Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1794-1795. [1]
