Alfred Anton Robert Conrad
Alfred Anton Robert Conrad, od 1904 roku znany jako von Conrad (ur. 13 maja 1852 we Frący, zm. 22 stycznia 1914 w Ospedaletti) był pruskim politykiem, posłem do sejmu pruskiego oraz pracownikiem Kancelarii Rzeszy w Berlinie. Pełnił funkcję prezydenta Królewskiej Regencji w Bydgoszczy w latach 1900–1901 oraz nadprezydenta prowincji Brandenburgia w latach 1910–1914.
Życiorys
Urodził się 13 maja 1852 roku we Frący, która wówczas znajdowała się na terenie Królestwa Prus (obecnie to miejscowość w Polsce, w gminie Smętowo Graniczne). Kształcił się w gimnazjum w Gdańsku, a następnie podjął studia prawnicze na uniwersytetach w Getyndze, Gryfii i Berlinie. Po uzyskaniu w 1875 roku stopnia referendarza sądowego rozpoczął pracę w Wyższym Sądzie Krajowym we Frankfurcie nad Odrą. Jednak szybko zrezygnował z kariery sędziowskiej, decydując się na pracę w administracji publicznej.
1 października 1875 roku rozpoczął pracę w Królewskiej Regencji w Gdańsku. W 1884 roku został mianowany landratem powiatu złotowskiego, a w 1895 roku awansował na tajnego radcę regencyjnego i objął posadę doradcy w Ministerstwie Rolnictwa, Domen i Lasów. Jego zadania obejmowały kwestie taryfowe, opłaty celne oraz podatki, a także uczestnictwo w tworzeniu umów handlowych. W opinii ówczesnego szefa ministerstwa, wyróżniał się on głęboką wiedzą prawną i administracyjną, trafnym osądem sytuacji oraz zręcznością zawodową, co czyniło go odpowiednim kandydatem do wysokich stanowisk w administracji państwowej.
W 1898 roku uzyskał tytuł tajnego wyższego radcy regencyjnego, a w październiku 1899 roku, po odejściu Theobalda von Bethmanna-Hollwega, został powołany na stanowisko prezydenta Regencji w Bydgoszczy. Jego kandydatura opierała się na wieloletnim doświadczeniu oraz znajomości zagadnień administracyjnych Prowincji Prusy Zachodnie, co miało zapewnić skuteczne zarządzanie Regencją w Bydgoszczy, usytuowaną w sąsiedniej Prowincji Poznań.
Alfred von Conrad objął urząd prezydenta Regencji w Bydgoszczy 3 lutego 1900 roku, jednak pozostał na tym stanowisku jedynie półtora roku. Jego odejście zbiegło się z awansem na stopień rzeczywistego tajnego wyższego radcy regencyjnego oraz zatrudnieniem jako doradca w Kancelarii Rzeszy w Berlinie. W dniu urodzin cesarza, 27 stycznia 1904 roku, otrzymał nobilitację, a szlachectwo przyznano także jego bratu, Adalbertowi, który był landratem w Grudziądzu i przyszłym ministrem rolnictwa.
Z Kancelarii Rzeszy przeszedł do pruskiego Ministerstwa Rolnictwa, Domen i Lasów jako podsekretarz stanu. Ostatnim etapem jego kariery zawodowej była nominacja na nadprezydenta Prowincji Brandenburgia, która miała miejsce 14 lutego 1910 roku.
Oprócz klasycznej kariery administracyjnej, Alfred von Conrad aktywnie uczestniczył także w działalności parlamentarnym. W latach 1888–1899 był posłem Partii Konserwatywnej oraz członkiem Izby Reprezentantów sejmu pruskiego w Berlinie.
Zmarł 22 stycznia 1914 roku po długotrwałej chorobie, w trakcie pobytu w Ospedaletti – małym kurorcie na włoskiej Riwierze.
Zobacz też
Bibliografia
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VII. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-85327-70-3, s. 33
- Klaus Schwabe (Hg.): Die preußischen Oberpräsidenten 1815-1945 (Büdinger Forschungen zur Sozialgeschichte, Deutsche Führungsschichten in der Neuzeit, Bd. 15). Boppard am Rhein 1985., ISBN 3-7646-1857-4, s. 308
