Alfred Vogt
Alfred Vogt (ur. 31 października 1879 w Menziken, zm. 10 grudnia 1943 w Zurychu) był szwajcarskim okulistą.
Studiował medycynę na Uniwersytecie Bazylejskim, gdzie uzyskał dyplom w 1904 roku. Następnie specjalizował się w oftalmologii w Bazylei pod kierunkiem Carla Mellingera (1858–1917), a w 1906 roku otworzył własną praktykę w Turynie. W 1909 roku objął stanowisko głównego lekarza w klinice ocznej kantonu Argowia w Aarau, a w 1917 roku został profesorem nadzwyczajnym i dyrektorem uniwersyteckiej kliniki w Bazylei. W 1923 roku przyjął propozycję objęcia kliniki uniwersyteckiej w Zurychu, gdzie również otrzymał katedrę jako profesor zwyczajny.
Vogt koncentrował się na udoskonaleniu technik retinoskopii oraz chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki. Wprowadził także cyklodiatermię jako metodę leczenia jaskry. W 1921 roku opublikował trzytomowy podręcznik okulistyki. Za swoje osiągnięcia został uhonorowany prestiżowymi medalami Dondersa i Gullstranda. Pod koniec swojego życia zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi związanymi z nerkami; dodatkowo jego syn zginął w lawinie w Alpach.
Wybrane prace
- Damage to the Eye caused by Aniline Dye.
- Atlas der Spaltlampenmikroskopie des lebenden Auges. Berlin, J. Springer, 1921.
- Zur Heilung der Netzhautablösung mittels Ignipunktur des Risses. Schweizerische medizinische Wochenschrift, Bazylea, 1933, 63: 825-827.
Bibliografia
- Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 2. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1624.
- Herbort CP, Mochizuki M. Vogt-Koyanagi-Harada disease: inquiry into the genesis of a disease name in the historical context of Switzerland and Japan. „Int Ophthalmol”. 27 (2-3), s. 67-79, 2007. DOI: 10.1007/s10792-007-9083-4. PMID: 17468832.
