Alfred Urbański
Alfred Urbański (ur. 13 stycznia 1899, zm. 10 września 1983) był polskim szlachcicem, ekonomistą oraz działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej, a także czołowym aktywistą politycznym na uchodźstwie.
Ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W trakcie swojej edukacji był jednym z współzałożycieli Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich. Po zdobyciu aplikantury pracował w rejonach Wileńszczyzny i Nowogródczyzny, między innymi jako adwokat w Mołodecznie. W czasie II wojny światowej, podobnie jak wielu Polaków z Kresów, znalazł się w głębi Związku Radzieckiego. Po ogłoszeniu amnestii dotarł do Kujbyszewa, gdzie dołączał do tworzącej się armii polskiej. Dbał o odpowiednie reprezentowanie interesów mieszkańców Wileńszczyzny. Po wojnie osiedlił się na emigracji w Londynie. W latach 1969–1972 był członkiem Rady Trzech, która uznawała się za zbiorową głowę państwa i była w opozycji do prezydenta Augusta Zaleskiego. W okresie 1972–1976 pełnił funkcję premiera rządu RP na uchodźstwie. Gabinet pod jego przewodnictwem został sformowany 18 lipca 1972 roku, a premier złożył dymisję 15 grudnia 1973 roku.
Zmarł 10 września 1983 roku w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury, obok swojej żony Janiny (1912–1980).
Zobacz też
- Pierwszy rząd Alfreda Urbańskiego
- Drugi rząd Alfreda Urbańskiego
