Alfred Schmidt
Alfred Schmidt (urodzony 19 maja 1931 roku w Berlinie, zmarł 28 sierpnia 2012 roku we Frankfurcie nad Menem) był niemieckim filozofem oraz socjologiem, reprezentującym młodsze pokolenie szkoły frankfurckiej. Przez wiele lat pełnił funkcję emerytowanego profesora filozofii społecznej na Uniwersytecie we Frankfurcie.
Życiorys
Schmidt rozpoczął swoje studia od historii, filologii klasycznej i angielskiej na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie. Następnie kontynuował naukę w zakresie filozofii i socjologii. W latach 1957–1960, pod okiem Theodora W. Adorno oraz Maxa Horkheimera, pracował nad swoją dysertacją doktorską, która dotyczyła pojęcia przyrody w myśli Marksa (Der Begriff der Natur in der Lehre von Marx. Überarbeitete, ergänzte und mit einem Postscriptum versehene Neuausgabe, Frankfurt am Main 1971).
Od 1972 do 1999 roku Schmidt był profesorem filozofii i socjologii na Uniwersytecie we Frankfurcie, aż do momentu przejścia na emeryturę. Należał do niemieckiego PEN Clubu oraz był członkiem honorowym Towarzystwa Schopenhauerowskiego.
W przeciwieństwie do wielu innych przedstawicieli szkoły frankfurckiej, przez długi czas nie odnosił się do wczesnych pism Marksa i nie uważał ich za istotę marksizmu. Krytykował redukcyjne i ahistoryczne podejście do nauki Marksa, które koncentrowało się jedynie na problematyce alienacji. Uważał, że rzeczywisty humanizm zawarty w wczesnych pismach Marksa nie został odrzucony w jego późniejszej twórczości, lecz znalazł nowe formy wyrazu. Twierdził, że młodzieńcze teksty Marksa i Engelsa, w których przez długi czas poszukiwano filozoficznych i humanistycznych treści marksizmu, są w pełni zrozumiałe tylko w kontekście analiz historyczno-ekonomicznych przedstawionych w Kapitale.
W latach siedemdziesiątych Schmidt zaczął nawiązywać do pism młodego Marksa, co zbiegło się z jego zainteresowaniem twórczością Feuerbacha. W swojej książce opublikowanej w 1973 roku, Emanzipatorische Sinnlichkeit. Ludwig Feuerbachs anthropologischer Materialismus, podjął próbę reinterpretacji dzieła Feuerbacha w kontekście kluczowych problemów współczesności. Schmidt zyskał uznanie jako wydawca i komentator prac starszego pokolenia frankfurtczyków, a zwłaszcza dzieł Horkheimera. Stał się także historykiem szkoły frankfurckiej, co znalazło odzwierciedlenie w jego publikacji Die Kritische Theorie als Geschichtsphilosophie (Frankfurt am Main, 1976). Od lat osiemdziesiątych jego badania koncentrowały się na filozofii religii oraz filozofii Artura Schopenhauera.
