Alfred Sant (ur. 28 lutego 1948 w Pietà) to maltański polityk, który pełnił funkcję premiera Malty w latach 1996–1998. Był także liderem Partii Pracy od 1992 do 2008 roku oraz deputowanym do Parlamentu Europejskiego w VIII i IX kadencji.
Życiorys
Alfred Sant ukończył studia z zakresu fizyki w 1967 roku oraz matematyki w 1968 roku na Uniwersytecie Maltańskim. Następnie studiował administrację publiczną w École nationale d’administration w Paryżu, a także zarządzanie w Boston University oraz Harvard Business School, gdzie obronił doktorat w 1979 roku.
Początkowo pracował w dyplomacji, zajmując stanowisko pierwszego sekretarza w przedstawicielstwie Malty przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W połowie lat 70. zrezygnował z administracji publicznej, aby kontynuować studia w Stanach Zjednoczonych. W latach 80. pracował w sektorze prywatnym jako konsultant. Zaangażował się w politykę, dołączając do Partii Pracy, gdzie w 1982 roku objął stanowisko przewodniczącego departamentu informacji ugrupowania. W latach 1984–1988 był dyrektorem fundacji edukacyjnej współtworzonej przez laburzystów oraz centralę związkową GWU. Po raz pierwszy zdobył mandat w Izbie Reprezentantów w 1987 roku, uzyskując reelekcję w 1992, 1996, 1998, 2003 oraz 2008 roku.
W 1992 roku został liderem Partii Pracy, co uczyniło go liderem opozycji. Po zwycięstwie laburzystów w wyborach w 1996 roku objął stanowisko premiera. Z powodu wewnętrznych problemów w partii był zmuszony ogłosić wcześniejsze wybory w 1998 roku, które zakończyły się porażką jego ugrupowania. W efekcie, po zaledwie dwóch latach, ustąpił z pozycji premiera, znowu stając na czele opozycji.
W 2003 roku, podczas kampanii przed referendum o przystąpieniu Malty do Unii Europejskiej, Alfred Sant był przeciwny akcesji, opowiadając się za partnerstwem z UE. Zachęcał do głosowania przeciw, wstrzymania się od głosu lub oddania głosu nieważnego, ostatecznie sam nie wziął udziału w głosowaniu. Wybory przeprowadzone w 2003 roku, miesiąc po referendum, zakończyły się kolejną porażką Partii Pracy, co skłoniło Alfreda Santa do rezygnacji z pozycji przewodniczącego. Niemniej jednak, stanął do walki o reelekcję i uzyskał ją przytłaczającą większością głosów.
Przed wyborami parlamentarnymi w 2008 roku Partia Pracy zaprezentowała program zatytułowany Plan nowego początku, postulując potrzebę odsunięcia od władzy rządzącej od lat Partii Narodowej. Jednak laburzyści przegrali wybory po raz trzeci z rzędu. Dwa dni po przegranej, 10 marca 2008 roku, Alfred Sant ogłosił rezygnację z pozycji lidera partii, zachowując jednak mandat członka parlamentu. 6 czerwca 2008 roku nowym przewodniczącym ugrupowania został Joseph Muscat.
W 2014 roku Alfred Sant z sukcesem wystartował w wyborach europejskich, zdobywając mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. W 2019 roku ubiegał się o reelekcję, również odnosząc sukces.
Przypisy
