Alfred Saalwächter (urodzony 10 stycznia 1883 w Nowej Soli, zmarł 6 grudnia 1945 w Moskwie) był niemieckim admirałem.
Biografia
Wczesne lata
Urodził się w 1883 roku jako syn kierownika fabryki. 10 kwietnia 1901 roku wstąpił do Kaiserliche Marine. Edukację marynarską zdobywał na okrętach SMS „Moltke” oraz SMS „Hertha”. W początkowych latach służby był żołnierzem piechoty morskiej. Jego pierwszym przydziałem była służba na pancerniku SMS „Hessen”. 10 marca 1906 roku awansowano go do stopnia oficera Oberleutnant zur See. Od tego momentu służył na dużych jednostkach, kolejno na SMS „Gneisenau” oraz SMS „Hannover”. Później został adiutantem Hugona von Pohla na SMS „Westfalen”, gdzie awansował na Kapitänleutnanta. 10 kwietnia 1911 roku przeniesiono go do dowództwa marynarki w Berlinie. W 1912 roku otrzymał Order Orła Czerwonego.
I wojna światowa
Wybuch wojny zastał Saalwächtera podczas służby na pancerniku SMS „Friedrich der Große”, okręcie flagowym Hochseeflotte. W lutym 1916 roku zdecydował się na przeniesienie do floty podwodnej, rozpoczynając szkolenie. Od września 1916 do marca 1918 roku dowodził SM „U-25”, SM „U-46” oraz SM „U-94”. W trakcie jednego z patroli załoga SM „U-46” pod jego komendą zatopiła dziewięć statków, co zostało uhonorowane przyznaniem mu Krzyża Żelaznego I Klasy.
Okres międzywojenny
Po rozwiązaniu Kaiserliche Marine, Saalwächter służył jako Korvettenkapitän w marynarce wojennej Republiki Weimarskiej. Pełnił służbę na pancerniku „Braunschweig” oraz zajmował różne stanowiska w dowództwie floty. 24 września 1926 roku został dowódcą krążownika lekkiego „Amazone”, a w następnym roku awansowano go na Fregattenkapitän i powierzono mu dowództwo nad pancernikiem „Schlesien”. 1 października 1932 roku uzyskał stopień Konteradmirala. Po powstaniu III Rzeszy w 1933 roku został inspektorem edukacji marynarki, co dało mu znaczący wpływ na kształcenie młodych marynarzy. 1 kwietnia 1935 roku awansowano go na Vizeadmirala, a 1 czerwca 1937 roku na Admirala. 28 października 1938 roku powierzono mu dowództwo nad strategicznie istotną bazą marynarki w Wilhelmshaven.
II wojna światowa
Po wybuchu II wojny światowej otrzymał dowództwo nad niemiecką flotą na Morzu Północnym. Był skłócony z wieloma innymi admirałami, w tym z Wilhelmem Marschallem i Güntherem Lütjensem. 1 stycznia 1940 roku awansowano go na Generaladmirala. Dowodził siłami Kreigsmarine w inwazji na Norwegię, a następnie niemiecką flotą w okupowanej Francji. Saalwächter kierował operacjami morskimi na północnym Atlantyku oraz w Kanale La Manche, aż do jego zastąpienia przez Marschalla we wrześniu 1942 roku. Kilka miesięcy później odszedł ze służby.
Śmierć
W lipcu 1945 roku został aresztowany przez radzieckie władze okupacyjne i umieszczony w byłym więzieniu dla młodzieży na Magdalenenstraße w Berlinie-Lichtenbergu. W sierpniu stanął przed radzieckim sądem wojskowym, gdzie został skazany na lata pracy przymusowej. Zgodnie z inną wersją, nałożono na niego wyrok śmierci za (rzekome) zbrodnie wojenne oraz pomoc w rozpoczęciu agresji zbrojnej, po czym został zastrzelony 6 grudnia 1945 roku w Moskwie. Okoliczności jego śmierci nie zostały do dziś w pełni wyjaśnione. Po rozpadzie ZSRR władze rosyjskie zrehabilitowały go i oczyściły ze wszystkich zarzutów.
Przypisy
