Alfred Riesser

Alfred Wilhelm Ludwik Riesser

Alfred Wilhelm Ludwik Riesser (urodzony 4 lipca 1889 w Strusowie, zmarły 7 lipca 1958 w Krakowie) był podpułkownikiem żandarmerii Wojska Polskiego, działaczem na rzecz niepodległości oraz doktorem praw.

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1889 roku w Strusowie, w ówczesnym powiecie trembowelskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Juliana i Janiny z Sienkiewiczów. Gimnazjum ukończył w Tarnopolu. W 1906 roku odbył przymusową służbę wojskową jako jednoroczny ochotnik. Następnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Po ich ukończeniu krótko pracował w ubezpieczeniach wzajemnych. W czasie I wojny światowej walczył w 19 Pułku Piechoty Obrony Krajowej. 1 września 1915 roku awansował na porucznika rezerwy, a 1 listopada 1917 roku na nadporucznika rezerwy.

25 lutego 1919 roku został przeniesiony z Oddziału Kontrolnego Żandarmerii w Stanisławowie do Kierownictwa Organizacji Żandarmerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie. 1 czerwca 1921 roku, w stopniu rotmistrza, służył w 6 Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej we Lwowie. 18 marca 1922 roku przeniesiono go do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy dywizjonu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku, zajmując 2. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii. 31 marca 1924 roku awansował na majora z datą starszeństwa 1 lipca 1924 roku oraz 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, stając się pełnoprawnym zastępcą dowódcy 2 Dywizjonu Żandarmerii. 13 września 1925 roku przeszedł do 10 Dywizjonu Żandarmerii w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu. W marcu 1927 roku został przeniesiony do 4 Dywizjonu Żandarmerii w Łodzi, gdzie objął funkcję pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu. W kwietniu 1928 roku został zatwierdzony na tym stanowisku. Na podpułkownika awansował z datą starszeństwa 1 stycznia 1931 roku oraz 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W marcu 1932 roku przeniesiono go do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu, gdzie objął stanowisko dowódcy dywizjonu. W grudniu 1934 roku przeszedł do 5 Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie, gdzie pozostał do września 1939 roku.

Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą żandarmerii Armii „Kraków”. Po kapitulacji tej armii udało mu się przedostać do Rumunii, gdzie został internowany w obozie w Târgoviște. Od lutego 1941 roku przebywał w niemieckiej niewoli, krótko w Oflagu II C Woldenberg, a następnie został przeniesiony do innego obozu.

W 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, wrócił do Krakowa. 1 października 1948 roku przeszedł w stan spoczynku i pracował jako kierownik sekcji w dziale gospodarczym Akademii Medycznej w Krakowie.

Zmarł 7 lipca 1958 roku w Krakowie „po długiej i ciężkiej chorobie”. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera AB-wsch-2).

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 30 kwietnia 1937 roku „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”
• Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 24 maja 1929 roku „za zasługi na polu bezpieczeństwa wojska”
• Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916. (niem.).
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
• Jan Suliński: Żandarmeria DOK IV – Łódź w latach 1919-1939. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2014. ISBN 978-83-63700-08-9.
• Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.