Alfred Rahlfs

Alfred Rahlfs (urodzony 29 maja 1865 roku w Linden, obecnie dzielnica Hanoweru, zmarł 8 kwietnia 1935 roku w Getyndze) był niemieckim ewangelickim teologiem oraz orientalistą. Był jednym z pierwszych badaczy, którzy zajęli się historyczno-krytycznymi badaniami Septuaginty.

Rozwój naukowy

Alfred Rahlfs był uczniem Paula Antona de Lagarde, gdzie studiował teologię oraz orientalistykę na uniwersytecie w Getyndze. W 1887 roku uzyskał tam tytuł doktora filozofii. W 1901 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w zakresie Starego Testamentu, a od 1919 roku był profesorem zwyczajnym.

Göttinger Septuaginta-Unternehmen

Rahlfs prowadził badania nad Septuagintą, starożytnym greckim tłumaczeniem Starego Testamentu. Pod wpływem swojego mentora Lagarda stworzył rzetelne i naukowo krytyczne wydanie tego pierwszego tłumaczenia Biblii. Wydanie to ma ogromne znaczenie dla historii intelektualnych i kulturowych aspektów Septuaginty, a także dla badań nad hebrajskim Starym Testamentem.

Aby zrealizować to ambitne przedsięwzięcie naukowe, w 1907 roku Rahlfs wraz z Rudolfem Smendem wystąpili z wnioskiem o utworzenie instytutu do Preußisches Ministerium der Geistlichen, Unterrichts- und Medicinalangelegenheiten. W 1908 roku, za zgodą ministerstwa, powstał instytut Göttinger Septuaginta-Unternehmen. Pod przewodnictwem Rahlfsa (1908-1933) ustanowiono podstawy dla historyczno-krytycznego wydania Septuaginty. W celu uporządkowania zgromadzonych w Getyndze materiałów, takich jak fotografie, mikrofilmy i manuskrypty, wprowadził system numeracji rękopisów, znany jako Rahlfs-Nummer, który stał się standardem międzynarodowym. Jeszcze za jego życia instytut Göttinger Septuaginta-Unternehmen opublikował trzy pierwsze tomy: Psalmi cum Odis, Ruth oraz Genesis. Do tego czasu ukończono około dwóch trzecich tomów edycji editio maior.

Publikacje

Wiele prac Alfreda Rahlfsa koncentruje się na badaniach Septuaginty. Dzięki jego znajomości rękopisów, jego rozprawy mają nadal znaczący wpływ na badania związane z historyczno-krytycznym tekstem oraz historią Septuaginty.

Ważnym osiągnięciem jest również podręczne wydanie Septuaginty, które Rahlfs opublikował w 1935 roku i które doczekało się wielu wznowień. To wydanie pokazuje, że był świadomy, iż pełna edycja zajmie wiele lat (do dziś nie została ukończona). Podręczne wydanie Rahlfsa stało się standardem, który pozostanie aktualny, dopóki nie zostanie wydana pełna wersja.

Wydania

Alfred Rahlfs (red.): Septuaginta, id est Vetus Testamentum Graece iuxta LXX interpretes; Stuttgart 1935, liczne wznowienia, ostatnie: Editio altera quam recognovit et emendavit Robert Hanhart; Stuttgart 2006.

Alfred Rahlfs, Verzeichnis der griechischen Handschriften des Alten Testaments, für das Septuaginta-Unternehmen, Göttingen 1914.

Göttinger Akademie der Wissenschaften (red.): Vetus Testamentum Graecum auctoritate Academiae Scientiarum Gottingensis editum; Göttingen 1931 i późniejsze.

Alfred Rahlfs (red.): Das Buch Ruth griechisch als Probe einer krytycznej Handausgabe der Septuaginta. Privileg. Württ. Bibelanstalt, Stuttgart 1922.

Bibliografia

Klaus-Gunther Wesseling: RAHLFS, Alfred. w: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). tom 7, Bautz, Herzberg 1994, ISBN 3-88309-048-4, strony 1267–1269.