Alfred Wojciech Potocki
Alfred Wojciech Potocki herbu Pilawa (urodzony 4 marca 1786 w Paryżu, zmarły 23 grudnia 1862 w Łańcucie) był hrabią i ordynatem łańcuckim, a także marszałkiem Stanów Galicyjskich. Pełnił funkcję posła z Leżajska oraz był kawalerem maltańskim (przyjął śluby w 1805 roku) oraz kawalerem Honoru i Dewocji.
Życiorys
Alfred był właścicielem takich dóbr jak: Krzeszowice, Łańcut, Leżajsk oraz Uładówka. Służył jako oficer w armii Księstwa Warszawskiego oraz pełnił funkcję tajnego radcy austriackiego. Został ranny w trakcie bitwy pod Borodino. Dodatkowo, był ochmistrzem wielkim Galicji.
Pełnił wiele ról w administracji tytularnego królestwa Galicji i Lodomerii. Był jednym z założycieli (3 lipca 1845) Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego.
Jego najważniejszym osiągnięciem dla Łańcuta było ustanowienie ordynacji z zasadą niepodzielności, niezbywalności i nieobciążalności dóbr. Dziedzicem mógł być wyłącznie najstarszy syn ordynata. W przypadku wygaszenia rodu, połowa majątku miała być przeznaczona na wsparcie młodzieży w nauce, a druga część dla wojskowych w stanie spoczynku.
21 czerwca 1814 roku Alfred Potocki poślubił Józefinę Marię z Czartoryskich, córkę Józefa Klemensa Czartoryskiego. Po I ordynacie do dzisiejszych czasów przetrwały przede wszystkim park w angielskim stylu krajobrazowym oraz kryta ujeżdżalnia w stylu klasycystycznym.
Był on protoplastą gałęzi łańcuckiej i krzeszowickiej rodu Potockich, znanego jako pierwszy szczep Srebrnej Pilawy.
Życie prywatne
Był synem Jana (1761–1815), pisarza i podróżnika, oraz Julii Teresy Lubomirskiej. Miał brata Artura i był ojcem Alfreda Józefa Potockiego.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Zdrada: Potocki Alfred (1786–1862). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVII/4 zeszyt 115. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 760–762.
