Alfred Orda
Alfred Orda, właściwie Alfred Wdowczak-Orda (ur. 9 lipca 1915 w Łodzi, zm. 24 lutego 2004 w Londynie) był polskim śpiewakiem operowym, barytonem.
Był synem robotnicy z „Widzewskiej Manufaktury” w Łodzi. W połowie lat 30. XX wieku, kiedy jego zdolności wokalne zaczęły być dostrzegane, pracował jako kowal. Początkowo uczęszczał do łódzkiej szkoły technicznej, a następnie rozpoczął naukę w Konserwatorium Muzycznym, gdzie pobierał lekcje od Adeli Comte-Wilgockiej.
W 1936 roku otrzymał stypendium od Samorządu miasta Łodzi, które umożliwiło mu dalsze kształcenie w warszawskim Konserwatorium Muzycznym. Na przełomie lutego i marca 1939 roku, po kilku występach w Łodzi, wyjechał do Mediolanu na studia wokalne, planując naukę śpiewu pod okiem Alfredo Cecchiego. Niestety, wybuch II wojny światowej pokrzyżował jego plany. W 1940 roku, wraz z innymi Polakami, udał się do Francji, a wkrótce potem dotarł do Wielkiej Brytanii, osiedlając się w Szkocji. Tam został solistą Scottish Orchestra, debiutując 12 stycznia 1941 roku pod batutą Warwicka Braithwaite’a, wykonując m.in. arię „Eri tu” z „Balu maskowego” Verdiego oraz arię z „Kniazia Igora”.
Krytycy muzyczni z uznaniem oceniali występy Alfreda Ordy. W 1942 roku, podczas koncertów w Glasgow, poznał swoją przyszłą żonę. W tym samym roku zadebiutował na scenie operowej, a rok później sir Henry Wood zaangażował go na pierwszy sezon do Royal Albert Hall. Współpraca artysty z BBC rozpoczęła się od występu z Adrianem Boultem przy akompaniamencie BBC Symphony Orchestra i trwała niemal 25 lat.
W 1945 roku wyjechał z Polish Opera Company na występy do Kanady i USA, występując w Nowym Jorku, Chicago, Filadelfii oraz Detroit, gdzie wykonywał znane arie operowe. W latach 1946 i 1947 występował w City Centre Opera oraz Brooklyn Academy of Music, a także w Carnegie Hall, związując się z kontraktem z formą Salmaggi. W 1948 roku wziął udział w przesłuchaniach do Metropolitan Opera House, jednak otrzymał propozycję występowania w roli Valetina w „Fauście” od dyrektora Opéra Garnier Georges’a Hirscha, przebywającego w Nowym Jorku.
W 1953 roku powrócił do Wielkiej Brytanii i dołączył do Sadler’s Wells Opera Company, gdzie występował przez cztery lata. W 1955 roku brał udział w koncercie organizowanym przez BBC, występując z Joan Sutherland i Hugo Wolfem przy akompaniamencie London Symphony Orchestra z Walterem Goehrem. Rok później uczestniczył w dwóch nagraniach do audycji „Alceste”, a w 1957 roku wystąpił w Royal Festival Hall w programie sir Malcolma Sargenta. W 1957 roku odmówił zaproszenia do Royal Opera House, a od 1958 roku występował w Covent Garden Theatre oraz jako solista na koncertach BBC Promenade Concerts. W 1964 roku zakończył współpracę z BBC.
W listopadzie 1959 roku odwiedził swoje rodzinne miasto, Łódź. W dowód wdzięczności za stypendium, które otrzymał od miasta w 1936 roku, przekazał 10 000 funtów na rozwój Działu Muzykaliów łódzkiej Biblioteki Uniwersyteckiej, zgodnie ze swoją wolą. Brał również udział w zebraniu założycielskim Towarzystwa Przyjaciół Łodzi.
Przypisy:
Linki zewnętrzne:
Symposium Records. symposiumrecords.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)].
