Alfred Nowinski (urodzony 18 sierpnia 1881 w Opolu, zmarły 19 stycznia 1933 tamże) był górnośląskim pisarzem, poetą, dramaturgiem oraz działaczem kulturalnym.
Życiorys
Młodość
Alfred Nowinski przyszedł na świat 18 sierpnia 1881 roku w Opolu jako syn zawodowego oficera. Jego ojciec pragnął, aby syn podążył jego śladami, jednak Nowinski zdecydował się zostać nauczycielem. W tym celu rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Prószkowie, a po ukończeniu kształcenia podjął pracę w opolskim gimnazjum na ulicy Katowickiej, gdzie uczył języka niemieckiego oraz religii. W trakcie I wojny światowej Nowinski służył na froncie wschodnim, przez trzy i pół roku dowodząc kompanią.
Działalność polityczna
W czasie powstań śląskich opowiedział się za pozostaniem Górnego Śląska w Prusach. Zaciągnął się do Grenzschutzu, działał w Abwehrze i był niemieckim okręgowym komisarzem ds. plebiscytu w Gliwicach. Jako komisarz organizował obronę cywilną oraz transporty dla emigrantów śląskich, którzy przybywali na Górny Śląsk, aby wziąć udział w plebiscycie. Nowinski był także aktywnym członkiem niemieckiego „Związku Górnoślązaków Wiernych Ojczyźnie” oraz redaktorem czasopisma „Blatt der Oppelner Heimattreuen” („Pismo Opolan Wiernych Ojczyźnie”).
Twórczość i działalność kulturalna
Jego doświadczenia wojenne miały istotny wpływ na twórczość. Już w czasie wojny publikował teksty dotyczące tego tematu w miesięczniku Der Oberschlesier. W 1912 roku wydał wiersz „Pieśń dla Górnego Śląska”, do którego muzykę skomponowali Fritz Lubrich i Karl Braunisch, tworząc popularną pieśń. Dziewięć lat później w Lipsku opublikował tomik poezji „Krew serdeczna”, a w 1927 roku we Wrocławiu ukazała się jego książka „Przez trzy lata wojny ze śląską Landwehrą”. Rok później w tym samym mieście zadebiutowała powieść „W blasku ognia. Powieść pewnego górnośląskiego miasta”, a także zbiór baśni „Moja barwna łąka”, dzięki któremu zyskał miano „górnośląskiego La Fontaine’a”. Do jego twórczości należą również sztuki „Boże Narodzenie u krasnoludków” (1925), „Mistrz Friedemann” (1928), „Dom Boży” (1928) i „Zielony namiot”. Publikował także liczne wiersze w czasopismach. Z powodu śmierci nie zdołał ukończyć powieści „Tobiasza Martina ucieczka przed śmiercią” oraz nowel „Pająk” i „Ślubna skrzynia”. Rok po jego śmierci wydany został tomik „Pomnik”.
Nowinski był aktywnym działaczem kulturalnym. Powołał górnośląski związek literatury i sztuki „Sztuka Ponad Polityką”, był współzałożycielem „Związku Pisarzy Górnośląskich”, członkiem zarządu górnośląskiego oddziału „Związku Obrony Niemieckich Pisarzy”, a także prezesem „Opolskiego Zrzeszenia Śpiewaczego Nauczycieli” i „Związku im. Schuberta”.
Zmarł nagle 19 stycznia 1933 roku na ulicach Opola.
Życie prywatne
Był żonaty z Marią, która była nauczycielką.
Przypisy
