Alfred Nicolas Rambaud

Alfred Nicolas Rambaud (urodzony 2 lipca 1842 w Besançon, zmarł 10 listopada 1905 w Paryżu) był francuskim politykiem, historykiem oraz bizantynologiem. Jego badania koncentrowały się na dziejach Francji, szczególnie w kontekście rewolucji francuskiej oraz jej relacji z Rosją i Niemcami.

Życiorys

Rambaud był profesorem na Sorbonie. W 1870 roku opublikował pracę na temat czasów Konstantyna Porfirogenety, która przyczyniła się do wzrostu zainteresowania historią Bizancjum we Francji. Wkrótce jednak zrezygnował z badań nad bizantynistyką na rzecz historii Rusi, w której zyskał uznanie bardziej jako popularyzator niż jako badacz. Pełnił funkcję ministra Oświecenia Publicznego w rządzie Julesa Méline’a w okresie od 29 kwietnia 1896 roku do 28 czerwca 1898 roku.

Wybrane publikacje

L’Empire grec au Xe, 1870
Le Monde byzantin ; le sport et l’hippodrome, 1871
La Domination française en Allemagne ; les Français sur le Rhin, 1873
L’Allemagne sous Napoleon, 1874
La Russie épique, 1876
Français et Russes, Moscou et Sévastopol, 1876
Histoire de la Russie depuis les origines jusqu’à l’année 1877, 1878
Histoire de la civilisation française, 1885
Expansion de l’Angleterre, 1885
Histoire de la civilisation contemporaine en France, 1888
Instructions données aux ambassadeurs, 1890
Anneau de César (L’) (souvenirs d’un soldat de Vercingétorix) (Magasin d’éducation et de récréation, 1892-1893)
Histoire générale du IVe jusqu’à nos jours, 12 vol., 1891-1900
Russes et Prussiens, guerre de Sept Ans, 1895
Jules Ferry, 1903