Alfred Meyer
Alfred Meyer (urodzony 5 października 1891 w Getyndze; zmarł 11 kwietnia 1945 w Hesji Oldendorf) był zbrodniarzem hitlerowskim, pełniącym funkcję zastępcy Alfreda Rosenberga oraz sekretarza stanu w Ministerstwie Rzeszy do spraw Okupowanych Terytoriów Wschodnich.
Życiorys
Urodził się w Getyndze, gdzie jeszcze przed wybuchem I wojny światowej osiągnął stopień oficerski w niemieckiej armii. Podczas wojny walczył na froncie zachodnim, zdobywając dwukrotnie Żelazny Krzyż. W 1917 roku został wzięty do niewoli przez Francuzów, a wypuszczono go w 1920 roku. Następnie studiował nauki polityczne na Uniwersytetach w Bonn i Würzburgu, a także pracował w branży górniczej. W kwietniu 1928 roku przystąpił do NSDAP, a w 1930 roku uzyskał mandat posła w Reichstagu. W styczniu 1931 roku został gauleiterem partii nazistowskiej w północnej Westfalii, a w sierpniu 1936 roku objął stanowisko szefa rządu federalnego (tzw. Staatsminister) w Lippe.
W 1941 roku, po ataku III Rzeszy na ZSRR, Meyer został zastępcą Alfreda Rosenberga w Ministerstwie Rzeszy do spraw Okupowanych Terytoriów Wschodnich (Reichministerium für die Besetzten Ostgebiete lub Ostministerium) oraz sekretarzem stanu w tym ministerstwie. Odpowiadał za departamenty zajmujące się polityką, administracją i ekonomią. W związku z pełnioną funkcją ponosił pełną odpowiedzialność za zbrodnie, które miały miejsce na terenach okupowanych, w szczególności za masową eksterminację rosyjskich Żydów (przez Einsatzgruppen), egzekucje oraz inne represje wobec ludności cywilnej, deportacje do pracy przymusowej w Rzeszy, a także organizowanie grabieży majątku i kultury podbitych państw.
W 1942 roku uczestniczył w znanej konferencji w Wannsee jako przedstawiciel Rosenberga, co czyni go jednym z odpowiedzialnych za Holokaust. Ministerstwo Rzeszy do spraw Okupowanych Terytoriów Wschodnich wykazywało dużą determinację w przeprowadzaniu masowej eksterminacji Żydów na zajętych terenach ZSRR.
Alfred Meyer został znaleziony martwy 11 kwietnia 1945 roku nad brzegiem rzeki Wezery. Najprawdopodobniej popełnił samobójstwo.
Bibliografia
- Heinz-Jürgen Priamus, Meyer. Zwischen Kaisertreue und NS-Täterschaft: Biographische Konturen eines deutschen Bürgers. Klartext Verlag, Essen 2011, ISBN 978-3-8375-0592-4.
- Frank Werner (Hrsg.), Schaumburger Nationalsozialisten, Täter, Komplizen, Profiteure. 2. Auflage, Bielefeld 2010, ISBN 978-3-89534-877-8.
- Ernst Kienast (Hrsg.), Handbuch für den Preußischen Landtag. Ausgabe für die 5. Wahlperiode, Berlin 1933, s. 364.
