Alfred Martin (urodzony 24 lipca 1882 na Łużycach Górnych, zmarły 11 czerwca 1979 w Monachium) był niemieckim taternikiem, alpinistą, narciarzem wysokogórskim, a także historykiem, socjologiem i profesorem uniwersyteckim.
Życiorys
Alfred Martin był najbardziej aktywny jako taternik w latach 1905–1908, w czasie swoich studiów we Wrocławiu. Swoją przygodę z alpinizmem rozpoczął w 1900 roku. Jego partnerami wspinaczkowymi w Tatrach najczęściej byli niemieccy taternicy, tacy jak Ernst Dubke, Günter Oskar Dyhrenfurth oraz Hermann Rumpelt. Wspinał się również z Węgrem Gyulą Komarnickim oraz przewodnikami Johannem Breuerem i Johannem Franzem seniorem. Oprócz letnich wspinaczek, aktywnie uczestniczył w zimowych wyprawach, co miało znaczący wpływ na rozwój taternictwa zimowego. Utrzymywał dobre relacje z polskimi taternikami, a w 1977 roku został honorowym członkiem Polskiego Związku Alpinizmu.
Alfred Martin był także autorem wielu wspomnień taternickich, które ukazały się w austriackich, szwajcarskich, niemieckich oraz spiskoniemieckich czasopismach alpinistycznych. W 1907 roku w „Taterniku” opublikowano przekład jego artykułu zatytułowanego Wielkanoc w Tatrach, w którym opisał swoje zimowe wejścia na m.in. Wysoką. W swoich tekstach krytycznie odnosił się do działalności tatrzańskiej Karola Englischa oraz przedstawiał charakterystykę terenów narciarstwa wysokogórskiego w Tatrach.
Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe
- pierwsze wejście na Smoczy Szczyt, wraz z Breuerem
- pierwsze zimowe wejście na Kończystą, samotnie
- pierwsze zimowe wejście na Staroleśny Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
- pierwsze zimowe wejście na Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Huncowski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Mały Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Mięguszowiecki Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
- pierwsze zimowe wejście na Koprowy Wierch, wraz z Baurem
- pierwsze zimowe wejście na Szczyrbski Szczyt, wraz z Baurem
- pierwsze zimowe wejście na Furkot, wraz z Baurem i towarzyszem
- pierwsze wejście na Sępią Turnię, wraz z Franzem seniorem
- pierwsze wejście na trzy Papirusowe Turnie, wraz z Franzem seniorem
- wejście na Ganek (pierwsze niepolskie, 12 sierpnia 1907), wraz z Franzem seniorem
- pierwsze wejście na Harnaską Turnię, samotnie
- pierwsze zimowe wejście na Tępą, samotnie
- pierwsze wejście na czterowierzchołkową Sławkowską Kopę, samotnie
Przypisy
Bibliografia
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce.
