Alfred Markowski (urodzony 25 grudnia 1930 w Ostrołęce, zmarły 25 marca 2002 w Mątkach) był polskim działaczem opozycji antykomunistycznej, w więźniem politycznym, poetą oraz satyrykiem.
Życiorys
Markowski pochodził z rodziny robotniczej, był synem Walentego i Marii z Kaźmierowskich. Ukończył szkołę podstawową. Czas okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie, gdzie na końcu wojny jego matka, sanitariuszka Armii Krajowej, zginęła pod gruzami zniszczonej kamienicy. Po wojnie wrócił do Ostrołęki, gdzie odnalazł ojca, który był jeńcem wojennym w ZSRR. Pracował jako robotnik, a wkrótce zaangażował się w działalność konspiracyjną, organizując w 1946 roku młodzieżowy związek „Armia Młodych”. Celem tej organizacji była walka z sowietyzacją Polski, co realizowali poprzez rozpowszechnianie ulotek oraz próby zniszczenia pomników. W 1950 roku, podczas próby ucieczki na Zachód, Markowski został aresztowany wraz z trzema innymi osobami. Skazany na sześć lat więzienia, odbywał karę w Ostrołęce, a następnie w warszawskim areszcie na Rakowieckiej oraz w Knurowie, gdzie pracował jako górnik przymusowy. Zdołał uciec z więzienia w Ostrołęce (po czym podjęto decyzję o zwiększeniu wysokości murów), jednak został ponownie schwytany i odzyskał wolność dopiero w czerwcu 1956 roku, dzięki ogłoszonej amnestii.
Wkrótce po wyjściu na wolność założył nową organizację o nazwie „Synowie Armii Krajowej” (w zależności od źródła, Pajka podaje Ukta, natomiast Malinowska Łukta) jako protest przeciwko obecności wojsk radzieckich w Polsce. Po raz kolejny został aresztowany i skazany na siedem lat więzienia (według Pajki; według Malinowskiej – na sześć lat), które spędził w zakładzie karnym w Strzelcach Opolskich. Wyszedł z więzienia w 1964 roku.
Po zwolnieniu miał trudności ze znalezieniem pracy; pracował jako portier, magazynier, dozorca oraz pielęgniarz. Mieszkał w Łukcie, później w Pupkach koło Ostródy, a ostatecznie w Mątkach. Często odwiedzał Ostrołękę. Zajął się tworzeniem literackim; pisał wiersze i fraszki, które publikował w prasie lokalnej oraz zbiorowych almanachach. Wydał dwa zbiory poezji: „Fraszki” (Łódź 1983) oraz „Wśród samotności” (Olsztyn 2001). Jego prace zostały zamieszczone w „Poetyckim Almanachu Kurpiowszczyzny” (Ostrołęka 2002). Był członkiem Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Olsztynie, Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz olsztyńskiego Klubu Satyryka. Należał także do Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego w Olsztynie i w 2001 roku doczekał się rehabilitacji. Otrzymał stopień podporucznika rezerwy w Wojsku Polskim, a także był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, patentem „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” oraz Krzyżem Więźnia Politycznego Okresu Stalinowskiego.
Markowski nie założył rodziny. Zmarł 25 marca 2002 roku w Mątkach, a jego ciało spoczęło na cmentarzu parafialnym w Jonkowie koło Olsztyna.
Bibliografia
Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, Kadzidło 2008, s. 636-637 (z fotografią)
Ostrołęka literacka. Słownik biograficzny (opracowanie: Sabina Malinowska), Stowarzyszenie Przyjaciół Bibliotek i Książki w Ostrołęce, Ostrołęka 2004, s. 42
Poetycki almanach Kurpiowszczyzny, wydanie II (redaktorzy: Maria Rochowicz, Czesław Parzych), Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2009, s. 69-75 (wizerunek na s. 69, wybór wierszy)
