Alfred (Al) Mansfeld (hebr. אלפרד (אל) מנספלד, ur. 2 marca 1912 w Sankt Petersburgu, Rosja, zm. 15 marca 2004 w Hajfie, Izrael) – był izraelskim architektem.
Życiorys
Alfred Mansfeld przyszedł na świat w Sankt Petersburgu w 1912 roku. W dzieciństwie jego rodzina osiedliła się w Berlinie, gdzie później rozpoczął studia z zakresu architektury na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. Po objęciu władzy przez nazistów w 1933 roku, Mansfeld przeniósł się do Paryża, gdzie w 1935 roku ukończył naukę w École Spéciale d’Architecture. Był uczniem Auguste’a Perreta, prekursora budownictwa betonowego.
Po zakończeniu studiów, jeszcze w 1935 roku, Alfred Mansfeld wyemigrował do Palestyny (wówczas pod mandatem brytyjskim). W 1949 roku dołączył do kadry Technionu, gdzie uczył przez ponad 40 lat, a w latach 1954–1956 pełnił funkcję dziekana wydziału architektury.
W tym samym roku założył firmę Mansfeld-Kehat Architects, w której był starszym partnerem. Jego syn, Michael Mansfeld, również pracował jako partner w tej firmie.
W 1968 roku zdjęcia jego realizacji zostały zaprezentowane na zbiorowej wystawie „Architecture of Museums” (pol. Architektura muzeów) w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
W ostatnich latach swojego życia Alfred Mansfeld mieszkał w domu zaprojektowanym przez siebie w dzielnicy Karmel w Hajfie, w Izraelu. Zmarł 15 marca 2004 roku w swoim domu w Hajfie.
Nagrody i odznaczenia
- 1966: Nagroda Izraela w dziedzinie architektury, którą otrzymał wraz z Dorą Gad, z którą wspólnie zaprojektował wnętrze Muzeum Izraela;
- 1969: „Złota Plakietka” w kategorii Zagraniczni Architekci, nagroda przyznawana przez Bund Deutscher Architekten (BDA);
- 1971: wybrany na członka Akademii Berlińskiej;
- 1976: Nagroda Rechtera za plan dzielnicy Stella Maris w Hajfie;
- 1983: wybrany na członka honorowego Akademii Paryskiej;
- 2001: nagroda honorowa od Stowarzyszenia Architektów.
