Alfred Łubieński, hrabia herbu Pomian, znany pod pseudonimem „Iwo” (ur. 26 lipca 1902 w Zassowie, zm. 12 września 1944) – był polskim inżynierem, rolnikiem oraz oficerem Armii Krajowej.
Życiorys
Urodził się jako syn Tadeusza i Marii Chościak-Popiel, miał dwóch braci: Henryka Ignacego i Konstanty. Swoje wykształcenie rozpoczął w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W wieku 16 lat podjął próbę wstąpienia do 2 pułku szwoleżerów, który stacjonował na Zakrzówku w Krakowie, jednak dzięki zdecydowanej interwencji matki u dowódcy pułku wrócił do nauki. Po ukończeniu szkoły średniej, Alfred zaciągnął się do 1 pułku ułanów krechowieckich, który tymczasowo stacjonował pod Tarnowem. Brał udział w walkach w 1920 roku, a po wojnie wrócił do domu odznaczony Krzyżem Walecznych. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów ożenił się z Celiną Raczyńską.
Spędził trzy lata w Genewie, gdzie przebywał w sprzyjających dla swojego zdrowia warunkach (cierpiał na astmę) i miał możliwość specjalizacji w szkółkarstwie w firmie Bocard. Pracując tam, odbył sześciomiesięczną specjalizację w hodowli róż w Wersalu. Po powrocie do rodzinnego majątku w Zassowie prowadził hodowlę róż oraz zaaranżował park wokół swojej rezydencji. W wrześniu 1939 roku próbował bezskutecznie dołączyć do oddziału wojskowego. Na początku 1940 roku, wraz z kuzynem Konstantym Popielem, pieszo przedostał się przez Węgry do Francji. Tam został przydzielony do motocyklowego szwadronu zwiadowców w dywizji gen. Bronisława Prugar-Ketlinga. Podczas walk w Alzacji odniósł ranę w nogę i został wzięty do niewoli. Po kilku miesiącach został zwolniony i w listopadzie 1940 roku powrócił do Zassowa.
W swoim rodzinnym majątku zorganizował placówkę Armii Krajowej, był członkiem dębickiej Komendy Obwodu AK oraz kierował grupami dywersyjnymi. W trakcie Akcji „Burza” pełnił funkcję zastępcy dowódcy III Zgrupowania AK. Po zakończeniu intensywnych walk i rozwiązaniu zgrupowania w ostatnich dniach sierpnia 1944 roku, zdecydował się na ukrycie w lesie na wschód od Pilzna. Zginął 12 września w starciu z niemieckim patrolem. Pośmiertnie awansowano go do rangi podporucznika AK, a także trzykrotnie odznaczono Krzyżem Walecznych. Pochowanie jego ciała na rodzinnym cmentarzu w Zassowie było możliwe dopiero w 1947 roku.
Przypisy
Bibliografia
Bronisław Jaśkiewicz: Łubieński Alfred (1902-1944) [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XVIII, wyd. 1973, s. 472-473
