Alfred Kupffender (ur. 1874, zm. ?) – był niemieckim aptekarzem oraz radcą miejskim w Bydgoszczy, a także właścicielem apteki „Pod Złotym Orłem”. To on jest fundatorem rzeźby fontannowej Dzieci bawiące się z gęsią, która znajduje się na bydgoskim Starym Rynku.
Życiorys
Alfred urodził się 7 marca 1874 roku w Bydgoszczy. Pochodził z rodziny aptekarskiej, która była osiedlona w tym mieście od pokoleń. Był synem Otto Wilhelma oraz Johanny z d. Lindner, a jego dziadkiem był Louis Emil Kupffender, który prowadził aptekę „Pod Złotym Orłem” przy Starym Rynku 14. Alfred uczęszczał do bydgoskiego Gimnazjum Realnego. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1891 roku, rozpoczął studia z zakresu farmacji na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Następnie kontynuował naukę przez jeden semestr na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, a później przez trzy semestry na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy z chemii.
Po powrocie do Bydgoszczy w 1900 roku, pełnił służbę wojskową jako ochotnik w charakterze aptekarza w bydgoskim lazarecie garnizonowym. W 1901 roku przejął zarządzanie rodzinną apteką. Rozpoczął również świadczenie usług analitycznych oraz otworzył specjalistyczne laboratorium. Od 1901 roku regularnie prowadził badania chemiczne i bakteriologiczne wody z miejskich wodociągów oraz przeprowadzał analizy żywności, zlecane przez Miejski Urząd Badania Żywności. Często występował jako ekspert przed Sądem Krajowym w Bydgoszczy.
Oprócz pracy zawodowej, aktywnie angażował się w życie społeczne i polityczne. Był zwolennikiem monarchii i brał udział w pracach samorządu miejskiego. W latach 1908-1917 zasiadał w bydgoskiej radzie miejskiej, gdzie pracował w wydziałach finansowym i budowlanym oraz czasowo pełnił funkcję zastępcy sekretarza. W lipcu 1917 roku został wybrany na niepłatnego radcę miejskiego (członkiem magistratu). Odpowiadał za nadzór nad Miejskim Urzędem Badania Żywności, co było szczególnie istotne w czasie I wojny światowej, gdy występowały trudności z aprowizacją. Dzięki jego staraniom powstała tania kuchnia miejska, która zapewniała posiłki najuboższym mieszkańcom Bydgoszczy. Jako radca miejski zajmował się także nadzorowaniem szpitali i cmentarzy miejskich oraz pracował w miejskich deputacjach, takich jak szkolna i biblioteczna. Był członkiem zarządu szpitala diakonisek fundacji Louise Giese-Rafalskiej. W pracy administracyjnej wyróżniał się dużą operatywnością i był aktywnym członkiem różnych stowarzyszeń dobroczynnych. Należał także do bydgoskiej loży wolnomularskiej „Janus”.
W 1908 roku, z okazji stulecia apteki prowadzonej przez rodzinę Kupffenderów, ufundował rzeźbioną fontannę na Starym Rynku w Bydgoszczy. Jej odsłonięcie miało miejsce 4 października 1909 roku. Monument został wykonany z wapienia i ozdobiony grupą rzeźbiarską, na którą składają się chłopiec, dziewczynka i gęś, autorstwa rzeźbiarza Karola Kowalczewskiego. Fontannę uruchamiano codziennie (poza zimą) od godziny 9 do zmroku.
19 stycznia 1920 roku uczestniczył w historycznym akcie przekazania Bydgoszczy Polakom. Ostatecznie, zgodnie z zarządzeniem ministra byłej dzielnicy pruskiej z 4 sierpnia 1920 roku, został zwolniony z pełnionej funkcji radcy. 24 sierpnia 1920 roku prezydent Bydgoszczy Jan Maciaszek wystosował do niego pismo z podziękowaniami za jego pracę na rzecz miasta. W tym samym roku opuścił Bydgoszcz i osiedlił się w berlińskim Charlottenburgu, gdzie mieszkał jeszcze w 1927 roku. Dalsze losy Alfreda Kupffendera są nieznane.
Bibliografia
Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom IV. Bydgoszcz 1997. ISBN 83-85327-42-8, str. 66
